vōx , vōcis, f. (altind. vak, Stimme, Sprache ... ... schwache), Cic.: vox et dulcis et solida, Sen. rhet.: v. summa, ima, Hor. u. Quint.: v. valentissima, Sen. rhet.: v. ...
īle , is, n. u. Nbf. īleum od ... ... tief atmen, keuchen, Hor.: dass. ilia trahere, Plin.: u. ima longo ilia singultu tendere, Verg.: assiduis singultibus ilia quatere, Apul.: risu dissolvere ...
peto , īvī u. iī, ītum, ere (altind. ... ... Kranichen), Cic.: caelum pennis, emporfliegen zum usw., Ov.: demersis rostris aequora ima, fahren unter usw., Verg.: Graiis Phasi petite, von Griechen besuchter ...
... Ende als oberster Teil, das obere Ende, Ggstz. pars media, ima). – caput (gleichs. der Kopf = die äußerste Spitze, oben ... ... modus caedibus fuit). – Häufig stehen statt pars extrema, ultima, postrema, ima die Adjektiva partitiva extremus (der äußerste ...
opto , āvī, ātum, āre (Frequ. eines alten *opio ... ... . – m. folg. bl. Coniunctiv, sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat, Verg.: crescat tua civibus opto urbs, Ov. – m. ...
crūs , crūris, n. (vgl. armenisch srun-k', ... ... ) crura od. crura manusque alcis, Cels.: deducere sinistrā manu sinum ad ima crura, Suet.: diducere in diversa pedem et crus, Cels.: extendere crus, ...
sīdo , sīdī u. sēdī, sessum, ere (ιζ ... ... sich niederlassen, sich lagern, cum siderit (pix), Colum.: gutta sidens ad ima vasa, Plin.: orta ex lacu nebula campo quam montibus densior sederat, Liv.: ...
valeo , valuī, valitūrus, ēre (zu gotisch waldan, ahd ... ... -, imstande sein, vermögen, si aut valeo stare aut etc., Hor.: valet ima summis mutare deus, Hor.: aegre v. evadere, Suet.: ut neque calceum ...
1. altus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... 20. p. 226, 1: altiora petrae, der höhere Teil (Ggstz. ima u. summa), Curt. 8, 11 (39), 6. – b) ...
... ), Ov. u. Quint.: ima cornuum, die Wurzeln, Liv.: ima montis, der Fuß des ... ... Tac.; insbes., der Grund, die Tiefe, ima gurgitis, fontis, Ov.: maris, Plin.: u. prägn ... ... ., Ov.: pulmonibus imis, tief in den L., Ov.: in ima aure, Plin.: in fundo ...
intus , Adv. (vgl. εντός), I) von drinnen ... ... = einwärts, pollice intus inclinato, Quint. 11, 3, 99: ima pars eius intus ad fracturam, cornua ad os integrum spectent, Cels. 8, ...
... B. des Meeres, fundus od. ima (Genet. ōrum) maris: der B. des Schiffes, alveus ... ... . setzen, zu B. sinken, subsidĕre; in imum od. ad ima deferri; pessum ire (Ggstz. innatare); descendere (niedersteigen; alle ...
serpo , serpsī, ere (Wz. *serp, kriechen, altind ... ... Menschen), quaedam bestiae serpentes, quaedam gradientes, Cic.: s. per humum, Ov.: imā humo, Ov.: in platanum, Ov.: serpentia secla ferarum, d.i. ...
fluor , ōris, m. (fluo), I) das Fließen ... ... : immoderatos cohibere fluores (des Wassersüchtigen), Arnob. 1, 45: übtr., ima subiecta roscidis videbatur inundare fluoribus (v. Blitz), Mart. Cap. 1. ...
rūpēs , is, f. (v. rumpo), die steile ... ... u. Liv.: angustior rupes atque ita rectis saxis, ut etc., Liv.: sub ima rupe, Felsengrotte (der Sibylle), Verg.: contusi ac debilitati inter saxa rupesque ...
Nebel , nebula. – dichter Nebel, nebula densa (Ggstz. nebula subtīlis); calīgo (sofern er dichte Finsternis verbreitet, z.B. der dichte N. ... ... nubes levatur: der N. fällt, nebulae delabuntur oder decĭdunt oder ima petunt.
dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... aequor, Ov.: manum ded. ad imum ventrem, Quint.: sinum ad ima crura, Suet.: deduc orationem tuam de caelo ad haec citeriora (bildl.), ...
dē-fero , dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) ... ... sinken (Ggstz. innatare, obenauf schwimmen), Cels.: so auch deferri ad ima (Ggstz. in summo umore consistere), Petron.: ab Iliaca purgamina Vesta def ...
mollis , e (aus * molduis, zu altindisch m ... ... infimā auriculā mollior, Cic. (u. so sprichw. in hoc titulo imā, quod aiunt, auriculā mollior, empfindlicher, Amm. 19, 12, 5): ...
gradus , ūs, m. (gradior), I) der Schritt ... ... de or. 3, 227: omnes sonorum gradus, Cic. or. 59: ab ima (voce) ad summam ac retro multi gradus (sunt), Quint. 11, 3 ...
Buchempfehlung
Das 1663 erschienene Scherzspiel schildert verwickelte Liebeshändel und Verwechselungen voller Prahlerei und Feigheit um den Helden Don Horribilicribrifax von Donnerkeil auf Wüsthausen. Schließlich finden sich die Paare doch und Diener Florian freut sich: »Hochzeiten über Hochzeiten! Was werde ich Marcepan bekommen!«
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro