in-conditus , a, um (in u. condo), I) ... ... consuetudo, Cic.: verba, Cic.: carmina, Liv.: inc. militaris iocus, Liv.: inconditus sensus, rohe Gesinnung, Curt.: haec incondita iactabat, Verg. – neutr. ...
... oratio; dann auch = bestürzt). – inconditus (nicht zusammengestellt, in wilder Unordnung durcheinandergehend). – impeditus (schwierig, ... ... – v. Flucht. fuga effusa: ein v. Geschrei, clamor inconditus; clamor dissonus. voces dissonae (ein widrig tönendes); clamor dissonus in ...
holperig , salebrosus (eig., dann auch bildl. v. der Rede). – confragosus (auch bildl. v. Versen). – inconditus. horridus od. (mildernd) horridulus (bildl., v. der Rede, ...
inconditē , Adv. (inconditus), ungeordnet, ungeregelt, kunstlos, plump, discedere, Amm.: edere ac potare, Apul.: tantam contumeliam imponere, Aur. Vict.: nihil tam inc. cogitari potest, quod non possimus somniare, Cic. – bes. v. der Rede, ...
ungeordnet , non ordinatus (nicht geordnet, z.B. volumina ... ... Glied gestellt od. stehend, z.B. milites: u. impetus). – inconditus (nicht gehörig zusammengestellt, noch verworren, z.B. turba). – ganz ...
ungeregelt , incompositus; inconditus.
ungeschickt , inhabilis, zu etwas, alci rei (eig. ungelenk; daher untauglich, unfähig, z.B. bos labori non inhabilis). – inconditus (nicht geh örig zusammengestellt, z.B. Worte, Verse, Gedichte). – ...
Empfänglichkeit , für etwas, alcis rei sensus oder gustatus. – Mangel an E., rudis et inconditus sensus. – E. für etwas haben, s. empfänglich (sein für etwas).
undiszipliniert , inconditus (z.B. manus).
wild , ferus (in der Wildnis befindlich, daher roh, ungebildet ... ... – trux (grimmig im Blick, z.B. oculi, vultus). – inconditus (verworren, wild durcheinandergehend, z.B. clamor). – ein w. ...
plump , I) eig.: informis (unförmlich, ungestaltet). – ... ... – inscitus (ungeschickt). – inconcinnus (unmanierlich, den Anstand verletzend). – inconditus (nicht gehörig eingerichtet, z.B. blanditiae, motus). – incompositus ( ...
sēnsus , ūs, m. (sentio), I) das Wahrnehmen ... ... , der Verstand, celer sensu, Vell.: s. rudis et inconditus, Cic.: s. communis, allen Menschen gemeinsamer, gesunder Menschenverstand, verständiger Sinn, ...
clāmor , ōris, m. (clamo), der laute Ruf, ... ... et clamor dissonus in diversa vocantium, Sen.: clamor populi infestus atque inimicus, Cic.: inconditus et trux, Curt. – clamores dissoni, Liv.: clamores incerti, Liv.: clamores ...
Ordnung , I) das Ordnen, s. Anordnung no . ... ... in Reih' u. Glied u. nicht in gehörigen Abteilungen, v. Soldaten); inconditus sine ordine (nicht in gehörigen Abteilungen und nicht in Reih' u. Glied ...
compositus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... Redner, gemessen, orator c. (Ggstz. or. inconditus), Cic.: fiunt pro compositis exsultantes, Quint. – 3) zurechtgelegt, a ...
Zivilisation , cultus humanus civilisque; cultus atque humanitas; auch wohl ... ... (Zahmheit, sanftes, gesittetes Wesen, Ggstz. efferitas). – ohne Z., moribus inconditus: nach angenommener Z., depositā et mansuefactā barbariā: unsere heutige (seine) ...
Kleinstädter , homo rusticanus ex municipio. auch bl. homo rusticanus ... ... senex quidam oppidanus. – kleinstädtisch , rusticanus. – oppidanus. oppidanus et inconditus (wie man es von Leuten, die nicht in der Hauptstadt erzogen sind, ...