lacero , āvī, ātum, āre (lacer), zerfetzen, in Fetzen ... ... die Zeit vergeuden, quae loquens lacerat diem, Plaut.: ne ego hunc lacero diem, Plaut. – c) das Gemüt, Herz zerfleischen, ...
λακερο-λογία , ἡ , Geschwätzigkeit, bes. Schmähsucht, Sp .
dī-lacero , āvī, ātum, āre (dis u. lacero) zerreißen, zerfleischen, I) eig.: alqm, v. wilden Tieren, Catull., v. Hunden, Ov. u. Gell.: corpus tormentis dilacerari iubet, Tac.: dilacerari ...
lacerāns , antis, PAdi. (v. lacero), einschneidend, est lacerantior maritimus aër, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 113.
lacerātio , ōnis, f. (lacero), das Zerfetzen, Zerreißen, Zerfleischen, a) eig.: corporis, Cic.: corporum, Liv.: tam foeda, Iustin.: Plur., muliebres lacerationes genarum, Cic. Tusc. 3, 62: lacerationes membrorum, Sen. de ira ...
lacerātor , ōris, m. (lacero), der Zerreißer, Zerfleischer, Augustin. de mor. eccl. cath. 1.
lacerābilis , e (lacero), zerreißbar, zerfleischbar, Auson. Pythagor. (XXIX) 17. p. 147, 17 Schenkl.
collacerātus , a, um (con u. lacero), völlig zerrissen, zerfleischt, corpus, Tac. hist. 3, 74.