magistra , ae, f. (Femin. zu magister), I ... ... die Leiterin, Lehrmeisterin, vita rustica parsimoniae, diligentiae, iustitiae magistra est, Cic.: lex aeterna, quae quasi dux et magistra officiorum, Cic.: studia artesque magistrae, Ov.: arte magistrā, durch Hilfe der Kunst, Verg.
domina , ae, f. (dominus), I) die Herrin ... ... u.a.: d. cauponae od. tabernae, die Wirtin (Ggstz. magistra cauponae, die Kellnerin), Cod. Iust. – II) im weitern Sinne ...
Anleiterin , dux (f.); magistra.
praeceptrīx , trīcis, f. (Femin. zu praeceptor), die ... ... de fin. 1, 43: omnis est machinatio rerum naturā procreata ac praeceptrice et magistrā mundi versatione instituta, Vitr. 10, 1, 4.
magistrātio , ōnis, f. (magistro), die Unterrichtsanstalt, die Schule, magistrationes publicae, Cod. Theod. 14, 9, 3. – / Apul. de dogm. Plat. 2, 6 steht magistrā ratione.
Vorsteherin , quae praeest alci rei (im allg.). – magistra (als Leiterin einer Anstalt). – antistĭta (Tempelvorsteherin).
Sittenlehrer , magister virtutis. – Sittenlehrerin , magistra virtutis.
Lehrmeisterin , praeceptrix. – magistra (auch übtr., z.B. certissima loquendi magistra consuetudo). – od. magister (wenn das Subst., auf das sich »Lehrmeisterin« bezieht, im Latein. ein Maskulinum ist, z.B. usus magister est optimus). ...
dux , ducis, c., (duco) der Führer, Leiter ... ... , Cic.: facti, Verg.: dis ducibus, unter Leitung der Götter, Cic.: magistrā ac duce naturā, Cic.: quasi dux consequentis molestiae, die Vorläuferin (ital. ...
Natur , natura (im allg.) – natura rerum (die ... ... gegen die N., id natura non recipit: der N. folgen, naturā magistrā uti; vivere, quomodo natura praescribit. – der N. getreu, s. ...
Anführer , dux (im allg.). – auctor (Vorgänger, ... ... Anführerin , dux (im allg.). – auctor (Vorgängerin, Vorbild). – magistra (Lehrerin). – Anführung , die, I) Vorbringung: prolatio. – ...