trānslātio (trālātio), ōnis, f. (transfero), das Übertragen ... ... Verlegung (griech. μετάστασις), Suet.: pecuniarum a iustis dominis ad alienos, Cic.: mors translatio est ad immortalitatem, Lact. – 2) insbes.: a) die ...
per-trānseo , īvī od. iī, īre, I) intr.: ... ... v. Zuständen = sich erstrecken über usw., in omnes homines mors pertransiit, Vulg. Roman. 5, 12. – 3) ganz vorübergehen, ...
im-portūnus , a, um (in u. portus), eig ... ... Cic.: Cyclops alter, multo importunior, Cic.: hostis importunissimus, Cic. – mors, Ov.: importunissimae libidines, Cic.: vultus, Cic. – importunus (poet. ...
1. cōnspectus , a, um, PAdi. ( ... ... avique fama conspectum eum efficiebat, Liv. – b) v. Lebl.: conspecta mors eius fuit, quia publico funere est elatus, Liv.: supplicium conspectius eo, quod etc., Liv.: ne in ipsa urbe conspectior mors foret, Tac.
misericors , cordis (misereo u. cor), barmherzig, mitleidig ... ... , Sidon. epist. 8, 6, 11. – übtr., v. Lebl., mors, Petron.: mendacium, Cic.: misericordissima veneratio, misericordissimae leges, beide bei Augustin ...
īn-sepultus , a, um (in u. sepelio), ... ... Plaut. most. 502. – übtr., vita ins., Naev. tr. fr.: mors ins., ohne erfolgendes Begräbnis, Sen.: sepultura ins., ein B., das ...
cōnsummātio , ōnis, f. (consummo), I) das Auf-Eine- ... ... geben, Plin. 4. 121: u. so quoties magni alicuius (viri) mors ab historicis narrata est, toties fere consummatio totius vitae et quasi funebris laudatio ...
überraschen , opprimere (gleichs. übermannen, auch mit dem Zus. ... ... (es kommt mir etw. zuvor, es übereilt mich etw., z.B. mors me praevenit, morte praeveulor): bei etw. üb., opprimere in alqa re ...
volantārius , a, um (voluntas), I) einen Willen bezeichnend, ... ... von dem, was mit freiem Willen-, was von selbst geschieht, exsilium, Sen.: mors, Selbstmord, Cic.: servitus, Tac.: deditio, Liv.: voluntario exitu cadere, ...
biothanatus , a, um (βιοθάνα ... ... . math. 3, 14, 12; 4, 3 u. 6: bioth. mors, ein gewaltsamer, Firm. math. 3, 5, 8; 3, 13 ...
Todesstunde , hora mortis. – hora suprema (die letzte Stunde). – hora ultima, quā esse desinimus (die Sterbestunde). – tempus mortis od. ... ... iam moriendi tempus urgeret: auch moriens (sterbend): die T. naht, mors appropinquat.
1. natürlich , naturalis (im allg.). – ab ipsa ... ... . non legitimus (der Vater eines unehelichen Kindes). ein n. Tod, mors naturalis; mors necessaria: eines n. Todes sterben, s. sterben. – die n. ...
receptāculum , ī, n. (recepto), Ort zur Aufnahme eines Ggstds ... ... , 100 (bei Solin. 7. § 29 receptus). – übtr., (mors) aeternum nihil sentiendi r., Zuflucht, Cic. Tusc. 5, 117.
in-cōnspicuus , a, um, I) eig., unsichtbar, stella superioribus inconspicua, Mart. Cap. 8. § 838: ... ... . § 593. – II) übtr., ruhmlos, non inconspicua tamen mors omnium, Flor. 4, 2, 67.
βρότος , ὁ , das aus einer Wunde eines Menschen geflossene, ... ... entschieden falsch; das Wort βρότος hängt vielmehr offenbar mit βροτός, μόρος , mors zusammen; so daß es wenigstens ursprünglich und im eigentlichen Sinne nur das Blut ...