mūcus (muccus), ī, m. (mungo), der dicke Nasenschleim, der Rotz u. der rotzartige Schleim am menschl. Körper, abest saliva muccusque et mala pituita nasi, Catull. 23, 17: muco similis ...
muccus , s. mūcus.
Rotz , mucus; narium excrementa( n. pl .).
mūceo , ēre (mucus), kahmig sein, schimmelig sein, vinum mucet, Cato r. r. 148.
ē-mungo , mūnxī, mūnctum, ere ( mit mūgil, Schleimfisch u. mūcus, Schleim, zu indog. *meuq, *meug, Schleim, nasser Schmutz, vgl. griech. ἀπομύσσω, schneuze, witzige, betrüge), ausschneuzen, I) eig.: ...
mūcōsus , a, um (mucus), rotzig, schleimig, Cels. 2, 8. p. 50, 28; 4, 22 (15). p. 147, 30 D.; 5, 28. no. 15; 6, 18, 10. Colum. 6, 7, 1. ...
mūcidus (muccidus), a, um (mucus), I) kahmig, schimmelig, panis frusta, Iuven.: vina, Mart.: partes (vineae), Colum. – II) schleimig, rotzig, sum minume muccidus, Plaut. mil. 647: emungere alqm mucidum, Plaut. Epid ...
fabāceus u. - cius , a, um (faba), ... ... Macr. sat. 1, 12, 33: messis, Pallad. 12, 1, 2: mucus, Veget. mul. 3, 36, 2. – subst., fabaciae virides ...
mūcilāgo , inis, f. (mucus), schleimiger Saft, Th. Prisc. 4, 1.
faecāceus , a, um, (faex), hefenartig, trübe, mucus, Pelagon. veterin. 5. p. 29 (= 59 Ihm).
mūcinnium , iī, n. (mucus), das Schnupftuch, Arnob. 2, 23.
mūculentus (mucculentus) u. mūcilentus , a, um (mucus), rotzig, schleimig, munctiones, Arnob.: nares, Prud.: umor, Cael. Aur.: ventris egestio, Cael. Aur. – v. Pers., certe homo alioqui pituitosus, hodie tamen multo mucculentior ...