ōdī , ōdisse, Partiz. Fut. ōsūrus (vom alten ... ... et cupere), a) v. Pers.: odi (sc. Romanos) odioque sum Romanis, ich hasse die Römer u. ... ... – II) übtr., es nicht gern sehen, verdrießlich sein, odi, cum late splendida cera ...
ōsor , ōris, m. (odi), der Hasser (vgl. Isid. orig. 10, 197. Paul. ex Fest. 196, 5), uxoris. Plaut. asin. 859: mulierum, Plaut. Poen. prol. 74: sanguinis humani, Auson. epist. ...
exōsus , a, um (ex u. odi), I) aktiv = gänzlich hassend, exosus Troianos, Verg.: exosus arma, Flor.: Octavia nimis circumlucentem fortunam exosa, Sen.: patrios mores exosus es, hassest usw., Curt.: mulieres fere omnes in ...
in-odio , ātus, āre (in u. odi), hassen, Vulg. exod. 5, 21 cod. Lugd. Carm. epigr. 1606, 14 Buecheler. Not Tir. 46, 89 (inodiatus). Vgl. Landgraf in Wölfflins Archiv 12, 150.
ab-ōsus , a, um (ab u. odi) verhaßt, Commod. instr. 2, 30, 7 (codd. abusum).
odibilis , e (odi), hassenswert (Ggstz. amabilis), Acc. didasc. 1, 7 L. M. (b. Prisc. 6, 68). Lampr. Heliog. 18, 1. Ambros. epist. 33, 1 u.a. Eccl.
Privathaß , odium privatum od. proprium. – propria simultas (persönliche Spannung). – ich hege einen Pr. gegen jmd., meo nomine odi alqm; est mihi cum alqo privatum odium; alci offensus sum propriā irā; ...
(ὀδύσσομαι , vgl. das lat. odi ), zürnen , grollen; nur aor . u. perf .; τί νύ οἱ τόσον ὠδύσαο Ζεῦ ; Od . 1, 62; τίπτε τοι ὧδε Ποσειδάων ὠδύσατ ...
ὑπερ-πυῤῥιάω , Einen an Röthe übertreffen, bei Ar. Ran . 308, ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυῤῥίασέ μου , mit leicht zu errathender Nebenbeziehung.
... . (v. odio, s. ōdī), I) subj. = der Haß, der Widerwille ... ... , Plaut.: odio es mihi, ich kann dich nicht ausstehen, Plaut.: odi odioque sum Romanis, ich hasse die R. u. werde von ihnen ...
furia , ae, f. (furo), I) die Wut ... ... b) v. Anstifter zu Untaten, hunc iuvenem tamquam furiam facemque huius belli odi ac detestor, Liv. 21, 10, 11.
vulgus (volgus), ī, n., seltener m., das ... ... utitur sortibus? Cic.: quid oportet nos facere a vulgo longe longeque remotos, Hor.: odi profanum vulgus, Hor.: Ggstz., alio pane procerum, alio volgi, Plin. ...
dī-ligo , lēxī, lēctum, ere (dis ... ... und wert halten, lieben aus Achtung (Ggstz. neglego u. odi; versch. v. amo, »lieben« aus Leidenschaft, Ggstz. odi), a) von pers. Subjj., α) leb. Wesen: alqm ...
hassen , odisse (sowohl absol., als mit Akk., als mit ... ... omnes odio: ich hasse die Römer und werde von den Römern gehaßt, odi odioque sum Romanis: gehaßt wird er gar nicht, odii nihil habet. ...
... sich zu οἴκαδε verhält, wie οἴκαδις zu οἴκαδες und ὁδί zu ὅδε . Ferner steckt in Ὀλυμπιάνδις offenbar der accus ... ... , Ἴτων . – Wie sich dem Ursprunge nach οὑτοσί, τοιουτοσί zu ὁδί verhält, ist nicht deutlich. – Was das Suffix ...
a-spicio (ad-spicio), spēxī, spectum, ere (ad u ... ... .: sic obstupuerant, sic terram intuebantur, sic furtim nonnumquam inter se aspiciebant, Cic.: odi celebritatem, fugio homines, lucem aspicere vix possum, das Tageslicht sehen = leben ...
ī-gnāvus , a, um (in u. gnavus), Adi. ... ... videri debet, darf uns fade (nichtssagend) und matt erscheinen, Gell.: ego odi homines ignavā operā, unnützer, brotloser, Pacuv. fr.: Galliae ignavum conferunt ...
Buchempfehlung
In elf Briefen erzählt Peter Schlemihl die wundersame Geschichte wie er einem Mann begegnet, der ihm für viel Geld seinen Schatten abkauft. Erst als es zu spät ist, bemerkt Peter wie wichtig ihm der nutzlos geglaubte Schatten in der Gesellschaft ist. Er verliert sein Ansehen und seine Liebe trotz seines vielen Geldes. Doch Fortuna wendet sich ihm wieder zu.
56 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro