unnachgiebig , s. hartnäckig.
ἀ-παρα-χώρητος ... ... ἀπαραχωρήτως διακεῖσϑαι περὶ τῶν πρωτείων , Niemand weichen wollen, Pol . 5, 106; unnachgiebig, Plut. ed. lib . 14.