viridis , e (vireo), grün, nach allen ... ... , Sen. exc. contr. 4. praef. § 3: senex, sed viridis animo ac vigens, Sen. ep. 66, 1: consilio viridis, energisch im Rat, Sil. 3, ...
grün , viridis (im allg., z.B. ... ... viriditas (grüne Beschaffenheit, z.B. pratorum). – color viridis (grüne Farbe). – II) meton.: locus od. campus viridis (grüner Ort, grünes Gefilde). – locus od. ...
rāmus , ī, m. (verwandt mit radix), I) ... ... eig.: a) übh.: ramus nodosus, retorridus, Sen.: frondens, Verg.: viridis, Ov.: arbor multorum ramorum, Fronto: rami palmarum, Palmzweige, Eccl.: ...
1. vireo , ōnis, m., s. viridis.
virido , āre (viridis), I) intr. grün sein, grünen, hic viridat tumulis laurus prope Delia nostris, Corp. inscr. Lat. 8, 7854: dictum quod viridat, Serv. Verg. Aen. 4, 242 (nach Beckers Vermutung). – dah. ...
viride , Adv. (viridis), grün, nihil viridius viret, Plin. 37, 62.
acucula (acicula), ae, f. (Demin. v. acus), ... ... Cod. Theod. 3, 16, 1: u. an der Fichte, pinus viridis aciculae, Marc. Emp. 21; vgl. Plin. Val. 2, 13 ...
mīnctus , ūs, m. (mingo), das Harnen, Pissen, minctu viridis urinae, Cael. Aur. de signif. diaet. pass. 136: minctus difficultate laborantes, Cass. Fel. 45. p. 113, 11 Rose.
biridis , e, s. viridis /.
viridia , ium, n., s. viridis.
2. senectūs , ūtis, f. (senex), das ( ... ... eig. u. meton.: 1) eig., Cic. u.a.: viridis, Plin. ep., cruda viridisque, Verg. u. Tac.: vivere ad ...
viridico , āre (viridis), grünlich glänzen, nur Partic. viridicāns, grünlich glänzend, Tert. de pudic. 20. – / Cic. ad Q. fr. 3, 1, 2. § 3 ist statt palaestra et silva virdicata (grüner ...
bläulich , subcaeruleus. – b. grün, viridis (z. B. caelum).
viriditās , ātis, f. (viridis), I) die grüne Farbe einer Sache, das Grün, pratorum, Cic.: agrorum, Ambros.: maris, Plin. – II) bildl., die Jugendfrische, Lebhaftigkeit, Munterkeit, frische Tatkraft, senectus ...
viridēsco , ere (viridis), grün werden, grünen, Ambros. hexaëm. 5, 1, 1 u. de spir. scto prol, no. 16. Th. Prisc. 4. fol. 317 (a). – / Synk. Form virdēsco, Ambros. in ...
viridārium ( viridiārium ), iī, n. (viridis), I) der Garten, bes. zum Vergnügen, der Luftgarten, Hausgarten, Park, Sing. viridiarium, Suet. Tib. 60; synkop. virdiarium, Lampr. Heliog. 23, 8: ...
dunkelblau , violaceus (veilchenblau). – purpureus (trauben-, pflaumenblau). ... ... – luteus (schmutziggelb). – ravus (graugelb). – dunkelgrün , acriter viridis. perviridis (sehr grun). – prasĭnus (lauchgrün). – niger ( ...
per-viridis , e, sehr grün, color, Plin. 6, 87. Solin. 53, 21. Frontin. aqu. 7 ed. Ded. (Bücheler praeviridis): campus minutā arundine gracilique perviridis, Mela 2, 5, 7 (2. § 82).
viridārius (viridiārius), iī, m. (viridis), der Aufseher des Luftgartens, der Luftgärtner, Corp. inscr. Lat. 6, 2225.
sub-viridis , e, etwas grün, grünlich, Plin., Scrib. Larg. u.a.
Buchempfehlung
Im zweiten Punischen Krieg gerät Syphax, der König von Numidien, in Gefangenschaft. Sophonisbe, seine Frau, ist bereit sein Leben für das Reich zu opfern und bietet den heidnischen Göttern sogar ihre Söhne als Blutopfer an.
178 Seiten, 6.80 Euro