Na also –! Der alte Kahl, ordensbesternt, Geheimrat und so, ... ... Beil!. Die Waage bleibt drin. Richtet sie nicht! Richtet sie hin!« Na also –! Da hat in bewegten Stunden ein deutscher Professor heimgefunden. ...
Na, mein Sohn? Besinnt ihr euch noch auf die Inspektionen ... ... von oben herunter die Frage stellte: »Na, mein Sohn?« Wir verzichten auf diese Soldatenväter. Sie sind nicht ... ... und ihm gutmütig auf die Schulter klopft und kopfnickend zu fragen geruht: »Na, mein Sohn?« ...
De Fischtog na Fiel Dat heet sik Lif un Seel ... ... , Dar jagt se hin! un snackt vergnögt, Bet na de lüttje Fischerhütt, Wo Nest ... ... de Klock? Se söchden na de Sünn int Norn Un keken na de Heider Thorn, ...
5. En Jung schull mal hen na den Hœcker un Seep un Solt halen. Do sä he ümmer vœr sik hen Seep un Solt. He seeg awer nich na sien Föt un so full he œwer'n Bonenstang. »Donnerwe'r, Tran ...
885 a . Sünnenworm, fleeg na Himmel, Bring mi 'n Pott vull Eierkringel. Gegend von Dömitz. Kreutzer.
886. Sünnenworm, fleig na'n Hęben, Dor sast du in Freuden lęben. Aus Gadebusch. H. Schmidt.
887. Fritz Reuter Reis na Belligen 165: Kumm Sünnenschining, sett di dal, Kumm, Sünnenschining, plätt di mal, Wol up den gollen Durnbusch! Schiller I, 11.
41. Wenn di 'ne Hex na wat frögt, so antwurt nich, sünst kann sei di wat andaun. Raabe 35.
1250. Wer Nijorsmorg'n, wenn hei na de Kirch geit, 'n Ei in de Tasch steckt, dat 'n Kük'n, wat tau'n irstenmal leggt, up Nijor leggt het, dei kann seihn, wer dat Jor noch dot blift; denn dei Person' ...
1. Dor is mal eins 'n Jung west, dei hett na sin Mutter slagn. Dorup starw hei, und as hei bigraw'n is, wasst em sin Hand ut de Ird. Dunn seggen dei Lüd tau sin Mutter, sei sall dei Hand mit 'ne ...
50. Wenn sœben Jungens odder Dierns na einanner geburen warden, so is dor ümmer ein Nachtmahrt ünner. Raabe 228. Vgl. Müllenhoff S. 242.
1384 c . Wer de Hex'n na'n Blocksbarg rid'n seihn will, dei mütt Maidagsmorg'ns vör de Sünn mit 'ne Ęg' üm 't Dörp rümme trecken un sik unner de Ęg verstęk'n. Seminarist Drögmöller.
1391. Den Sündag na Maidag gan alle Hexen na de Kirch 1 . Wenn denn Einer dat ... ... , dor güng ok 'ne Fru na de Kirch un hadd so 'n Ei in de Tasch. Dünntaumalen ... ... güng sei all vör den Sęgen ut de Kirch un makt, dat sei na Hus kem. ...
362. De irste Nacht na dat Gräfnis sal de Lik wedder trügg kamen. Aus Parchim. Behm.
450. Die Taufe (»na de Fünte bringen« oder »öwer de Fünte hollen«, sagte man im alten Amte Löningen für taufen. Die landläufige Bezeichnung im Münsterlande für Taufen ist »kässen« oder »kessen.« »Is jau Lütke all kesset?« Die ganze Tauffestlichkeit, insbesondere ...
215. Wenn dat ręgent, wenn de Brut na de Tru henführt, ręgent 't ęr Glück in de Kron, œwer bi'n na Hus Führen, ręgent 't ęr Unglück in de Kron. Erzählt ...
c. Dümlink wull na Bentheim goahn, Fingerlink wull't nich hebben, Lankmann stünd vor Moders Schap, Josep wull wat äten, Lütke Pingel säet alle na. (Bakum.)
... fangt de groten Därens an to flüstern, stöt sick an un kikt ümmer na de Priecheln. Den Pastohr fallt dat up, he kikt 'r ok ... ... He spreckt lise mitn Köster un seggt to de Kinner, se schullen man na Hus gahn. Do sünd de Pastohr un de Köster mit ...
k. Dar is mal'n Fro wäsen, de is ut wäsen un kummt lat wedder na Hus. As se'n Flagg gahn is, do sütt se mitn mal 'n lütjet Spoklecht vor sick updanzen. Se fat ähr Schort apen un lett't dar henindanzen ...
d. Als ick annerdags na Hus gunk – et was Maansgien – do satt 'r int Grawenöwer 'n heel moje swarte Katt mit gloinige Ogen innen Kopp, de harr en heel moje Klaweer vor sick un späld darup. De Sguddern gungen mi daer ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro