Achaeī , ōrum, m. (Ἀχαιοί), I) die Achäer, die nach ihrem Stammvater Achäus benannte griech. Völkerschaft, urspr. in Thessalien ansässig, später in das nördl. Küstenland des Peloponnes gedrängt (nach ihnen ...
Achāia , -ias , -icus , -is , -ius , s. Achaeī.
Achīvi u. Achīvus , s. Achaeī no. II, 7.
Achaeus , s. Achaeī no. II, 1.
dē-do , didī, ditum, ere, hingeben = zu jmds. ... ... exposco, tum etc., Formul. vet. bei Liv.: eius rei auctores affinesque Achaeis, Liv.: noxios exposcentibus hostibus, Liv.: alci infamem iuvencum, Hor.: quem reum ...
vitus , Abl. ū, Abl. Plur. ūbus, f. (ἰτυς), der Kreis des Rades, die Felge ... ... Nbf. vitys, Akk. vitym, Ter. Maur. 658 (quamque ἴτυν dicunt Achaei, hanc vitym gens Aeoli).
caecus , a, um (altirisch caech, got. haihs, ... ... , unergründlich, unerweislich, cur est hoc tam obscurum atque caecum? Cic.: in Achaeis caecum erat crimen (lag die Besch. im Dunkel), nullis eorum litteris ...
membrum , ī, n., I) ein Glied ... ... Suet. Aug. 48: rei publicae totius membra, Amm. 18, 5, 1: Achaei scilicet per civitates veluti per membra divisi sunt, unum tamen corpus et unum ...
āthlēta , ae, m. (ἀθλητής), der Wettkämpfer, Wettringer, Athlet (rein lat. luctator), Milo Crotoniensis, ... ... unsichere Konjektur b. Stat. Silv. 5, 3, 222 (wo Imhof Achaeis vermutet).
cōn-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) = συγγράφω, ... ... Capitolio posita sunt, Liv.: in eas condiciones cum pax conveniret ab rege foederi ascripti Achaei, Boeotii etc. Haec conscripta consignataque sunt, Liv.): legem (ein Gesetz, ...
con-tribuo , tribuī, tribūtum, ere, seiner Bedeutung nach unser ... ... . Aetolis, Liv.: Ambracia, quae tum contribuerat se Aetolis, Liv.: c. Corinthum Achaeis in antiquum gentis concilium (Bund), Liv. – c. Uxiorum gentem subactam ...