Arīminum , ī, n., Stadt u. gleichn. Fluß in Umbrien, von den ... ... u. 45, 8. – Dav. Arīminēnsis , e, zu Ariminum gehörig, ariminensisch, Folia, Hor.: ager, Plin.: synodus, Sulp ...
cis , Praep. m Acc. (verwandt mit is u. ... ... (Ggstz. ultra, trans), I) eig., im Raume: cis Ariminum, Cato fr.: cis Taurum, Cic.: et uls et cis Tiberim, Varr. ...
1. Fōlia , ae, f., eine berüchtigte Zauberin aus Ariminum, die sich zeitweilig in Neapel aufhielt, Genossin der Kanidia, Hor. epod. 5, 42.
dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... (als wer? vgl. Drak. Liv. 39, 44, 10), coloniae deductae Ariminum in Piceno, Beneventum in Samnio, Liv. epit.: eodem anno Cales deducta colonia ...
ac-cēdo , cessī, cessum, ere (ad u. cedo), ... ... 12, 31), terram cum classi, Cael. Ant. fr.: Africam, Varr.: Ariminum, Cic.: scopulos, Verg. u. Ps. Quint. decl.: Iugurtham, ...
ad-moveo , mōvī, mōtum, ēre, heranbewegen, heranbringen, ... ... . anrücken lassen, mit denselben heran-, anrücken, exercitum Ariminum, ad (in die Nähe von) Oricum, Liv.: armatos muris, Liv ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... Abl. loc., ubi eos convenit? Cic.: dic, ubi te conveniam? Mart.: Ariminum cum ea legione proficiscitur ibique tribunos plebis, qui ad eum confugerant, convenit, ...
Aemilius , a, um, Name eines der ältesten patrizischen Geschlechter Roms ... ... Ämilius Lepidus angelegte Landstraße, die, an die via Flaminia sich anschließend, von Ariminum über Bononia nach Placentia führte, Liv. u.a. – Aem. ...