Attis , idis, m. u. Attin , īnis, m. ( ... ... , 21, 7 sq. (wo Genet. Attinis u. Akk. Attinem). Carm. epigr. 111 (Anthol. Lat. ... ... Sen. Agam. 727 (wo Akk. Attin). Corp. inscr. Lat. 6, 505 (wo Genet ...
Catti (Catthi), s. Chattī.
Attin , s. Attis.
Chattī (Catthi, Catti), ōrum, m. (Χάττο ... ... 1. Iuven. 4, 147: Form Catti, Frontin. 2, 3, 23. Eutr. 7, 23 H. Stat ... ... . Get. 420. – Dav. Catthus , a, um, kattisch, mulier, Suet. ...
1. Attica , ae, f. (Ἀττι ... ... 4 (wo griech. Form. Attice). Cic. Brut. 43. Mela 2, 3, 7 (2. § 49): auch terra Attica od. Attica terra ( wie terra Italia, s. Drak. ...
... . – Außerdem nur in den Formen ne attigas me, puerum, cave attigas vestem u. dgl., Acc. tr. ... ... 816; truc. 276. Ter. Andr. 789: ne... attigat, Pacuv. tr. 228: aedis ne attigatis, Plaut. most. 468: ...
Attius , a, um, Name eines röm. Geschlechts, aus ... ... Lig. 1 sqq. Lucan. 4, 713 sqq. – Dav. Attiānus , a, um, attianisch, des Attius, milites, Caes.: legiones, Cic. – / ...
1. Battis , tidis, f. (Βαττίς), die Geliebte des Dichters Philetas aus Kos, Ov. trist. 1, 6, 2 u. ex Pont. 3, 1, 58 R. (Merkel gegen die Hdschrn. Bittis).
2. Atticē , ēs, f. (Ἀττι ... ... , Varr. sat. Men. 141: ochra quae Attice nominatur, Cels. 5, 18. no. 19. – subst., Atticē, ēs, f. (Ἀττική, ...
2. Attica , ae, f., s. Atticus no. I a. E.
1. Atticē , Adv. (Atticus), attisch, dicere, Cic. u. Quint.: loqui, Quint.: Attice pressi oratores, Quint.
2. battis , s. batis.
... es? Li. At censebam attigisse, Plaut.: cavebis ne me attingas, Plaut.: si illam digito attigerit uno, Ter.: cave attigeris hominem, Varro: ne sis me uno ... ... invidia od. infamia alqm attingit, Cic.: si quid eam humanitus attigisset, wenn ihr etwas ...
... Fronto: signatum argentum fisco vel aerario attinetur, Tac.: valetudine infensā domi attineri, Tac.: ita me ... ... – β) bl. alqd attinet od. attinet m. folg. Subjektssatz (Infin. od ... ... discrepare? Cic.: nec victoribus mitti attinere puto, Liv.: dici plura non attinet, Curt.: neque quemquam attinebat id recusare, Cic.: nihil ...
... , Vell.: subst., Atticus, ī, m., der Attiker, Athener, Ter. ... ... 3, 498: Plur., Atticī, ōrum, m., die Attiker od. ... ... . sat. Men. 379: subst., quid sit Atticum (der attische Ausdruck), discant, Cic.: u. Plur. ...
glattio , īre u. glattito , āre, Naturlaut der kleinen Hunde, Suet. fr. 161. p. 250, 1 R. Anthol. Lat. 762, 60 R. (wo Meyer 233, 60 glaucitat).
attilus , ī, m., ein außerordentlich großer Fisch im Po, von den Anwohnern jetzt (nach Hard.) Ladano u. Adello gen., Plin. 9, 44.
attinae , ārum, f. (attineo), wie eine Mauer zur Grenzmark aufgehäufte Steine, Gromat. vet. 139, 1 u. 142, 26.
Mattium , iī, n., der Hauptort der Katten, nach einigen das jetzige Maden bei Fritzlar, Tac. ann. 1, 56.
at-tillo (ad-tillo), āre (v. ad u. *tillo, woraus titillo), bekitzeln, Iul. Val. 3, 26.
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro