Bruttiī (Brūtiī, Brittiī), ōrum, m., die ... ... bruttische Gebiet, in Bruttiis, Cic. Rosc. Am. 132; Caecin. 54. Caes. ... ... Cic. Sex. Rosc. 132 lesen Müller u. Landgraf in Bruttiis); die Inschrn. haben Bruttii u. Brittii.
Brūtiī , s. Bruttiī.
Brūtius , s. Bruttiī.
Brittius , Brittiī , s. Bruttiī.
Bruttātēs (Bruttācēs), die Bruttier (vgl. Bruttii), bilingues, Enn. ann. 601 M. Lucil. 3, 23 (Müller Bruttate bilingui); vgl. Paul. ex Fest. 35, 5. Porphyr. Hor. sat. 1, 10, 30 ...
Bruttiānus (Brūtianus), s. Bruttiī.
habeo , uī, itum, ēre, das deutsche haben ... ... Sil. 5, 264. Burmann Phaedr. 3. prol. 21), habere in Bruttiis, Cic., in Veiente agro, Liv.: habet idem in nummis, habet in ...
con-gruo , gruī, ere (con u. *gruo, ... ... inter nos congruere sentiant, Ter. – m. in u. Akk., Bruttii non societate magis Punica quam suopte ingenio congruentes in eum morem, diese Sitte ...
angulus , ī, m. (vom Stamme ANG, griech ... ... 5, 33, 10: Alpium, Liv. 29, 5, 9: extremus angulus agri Bruttii, Liv. 26, 41, 16: extremus od. ultimus Italiae angulus, ...
prae-sum , fuī, esse, eig. vorn sein, ... ... mit Ang. des Ortes wo? ibi, Caes.: eā regione, Liv.: in Bruttiis, Liv.: Lissi (zu L.), Caes.: Hadrumeti (zu Hadr.), ...