mēns , mentis, f. (Stamm in me-min-i, ... ... I) der innere Sinn, A) die Sinnesart, Denkart, Gemütsart, Gesinnung, der Charakter, mens animi, Gesinnung des ...
male , Adv. (malus, a, um), Compar. pēius , ... ... Hor.: m. sedulus, Ov.: m. sollers, Amm. d) v. Denkart u. Gesinnung, übel, schlimm, d.i. schurkisch, ...
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... , praeclara de Afranio fama est, Cic. – g) v. Gesinnung u. Denkart, et quorum melior sententia menti, Verg. – h) v. Lebens- ...
ratio , ōnis, f. (reor, ratus), das Abrechnen, Berechnen ... ... Cic.: ad vitam usumque vivendi ea descripta r. est, Cic. – c) Denkart = Richtung, Prinzip, das jmd. verfolgt, florens homo ...
1. malus , a, um (vgl. gotisch) smals, ... ... , nuntius, Cic.: rumor, Hor. – g) v. Gesinnung u. Denkart, übel, schlecht, malam opinionem habere de alqo, Cic. – ...
māgnus , a, um (altind. mahánt-, griech. μέγας ... ... strenge, Sall. 4) von der Größe der Gesinnung, der Gemüts-und Denkart, a) im guten Sinne, groß, stark, hoch, hochherzig, ...
parvus , a, um (aus *parvom, neutr. = παῦρον ... ... (ein kleiner Geist) carmina fingo, Hor. – c) von Gesinnung und Denkart = klein, kleinlich, kleinmütig, onus parvis animis et parvo corpore ...
1. aliēnus , a, um (alius), Adi. m. ... ... alienus est, Cic. de fin. 1, 17. – β) der Gesinnung, Denkart, Neigung u. Lebensart nach einer Person od. Sache fremd, entfremdet, ...
pusillus , a, um (Demin. v. pusus), sehr ... ... Hor. sat. 1, 4, 17. – e) v. Gesinnung u. Denkart (Ggstz. magnus), kleinlich, kleindenkend, animus, Cic. u. ...
turpitūdo , inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche ... ... , Quint.: pristinae vitae, Gell.: turpitudo et impudentia, eine gemeine u. unverschämte Denkart, Suet. – existimatio, dedecus, infamia, turpitudo verba atque ineptiae (sunt), ...