cista , ae, f. (κίστη), die ... ... 1, 17, 54. Ov. met. 2, 554. Iuven. 3, 206. Donat. Ter. adelph. 2, 4, 13: zur Aufbewahrung heiliger Geräte, ...
Edūca , ae, f. (edo), eine röm. Schutzgöttin der ... ... 34; 6, 9. – Dies. Edūlia , ae, f., Donat. Ter. Phorm. 1, 1, 15. – u. Edūsa ...
cōlon od. cōlum , ī, n. (κῶλον, ein Glied des Körpers; dah.) I) der ... ... Glied eines Verses, Quint.: eines Gedichts, August. b. Donat.: einer Periode, Ascon.
dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem ... ... für sie gewinnen, in sie verflechten, Philippum et Macedonas in societatem belli, Liv.: Macedonas in bellum civile, Iustin.: quasdam civitates dissentientes in causam, Liv.: petebant, ...
af-fero (ad-fero), attulī (adtulī), allātum (adlātum), afferre ... ... Ps. Quid attulisti? C. Adduxi volui dicere, Plaut.: lumen, Enn. fr.: dona, panem, Curt.: argentum secum, Plaut.: coronam auream donum (als G.), ...
1. corōna , ae, f. (κορών ... ... alci coronam lauream, Cic.: dare alci honoris coronam, Nep.: alqm coronā donare, Cic.: coronam habere unam in capite, alteram in collo, Cic.: coronam ...
... Infin., Curt.: in contione donare alqm, Cic.: in contione militum civitate donare alqm, Val. Max. – pro contione (vor der V., vor ... ... epistulas pro contione recitare, Curt. u. Tac.: alqm pro contione donare atque laudare, Sall. – dagegen stabant pro contione ...
grātus , a, um (altind. gūrtá-ḥ, willkommen, ... ... Suet. Tib. 46. – β) v. Lebl.: thyma, Hor.: dona mensae secundae, Verg.: grata in vulgus lex, Liv.: gratior it dies, ...
ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), I) ... ... ein goldener Ritterring, Hor.: anulum invenire, Cic., od. anulo aureo donari, Suet., zum Ritter gemacht, -geschlagen werden: ius anulorum, die ...
alacer , cris, cre, u. (selten) alacris , ... ... velut optimis rebus, lustig u. guter Dinge, Sen.: alacer gaudio, Curt.: donationis alacer certo gaudio, Phaedr. – m. Ang. wozu? ...
duplus , a, um (duo u. Wurzel *pel, ... ... Manil.: pecunia, Liv. u. Sen. rhet.: annona, Veget. mil.: donativum, Suet.: dupla et tripla intervalla, Cic.: d. condicio, Amm. – ...
fundus , ī, m. (altind. budhná-h, Grund, ... ... usw., armarii, Cic.: ollae, Plin.: vas acuto fundo et patulo ore, Donat.: dolium a fundo pertusum, Liv.: in imo scrinii fundo, Sidon ...
battuo (batuo), seit Fronto auch batto , ere, ... ... . 4, 148. – Hülsenfrüchte klopfen = dreschen, fabam, Donat. ad Ter. eun. 2, 3, 89. – b) absol.: ...
effūsē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... 1) verschwenderisch, in großer Fülle, non pauca suis adiutoribus large effuseque donare, Cic.: affluxere omnis aetas effusius, Tac. – 2) ausgelassen, ...
arvīna , ae, f. (wahrsch. zu griech. ὀρύα, ... ... in psalm. 98. serm. 17. § 15: arvinae tori, Cypr. ad Donat. 7: arv. iecoris, Vulg. levit. 3, 15. – II) ...
con-cēdo , cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend ... ... oppidum militibus ad diripiendum, Caes.: alteram partem eius vici Gallis ad hiemandum, Caes.: Calydona Dianae in iras, zur Befriedigung ihres Zorns, Verg. – m. ...
ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere (ex u. ... ... et consumere, Cic.: patrimonia eff. largiendo, Cic.: bis et vicies milies sestertium donationibus, Suet.: in largitiones effusas tria patrimonia, Ascon.: reditus publicos non in classem ...
dē-traho , trāxī, tractum, ere, I) herab-, herunterziehen ... ... affixa, Quint.: pugionem templo Salutis, Tac.: gladium delubro Martis, Suet.: templis compluribus dona, Suet.: alci fasces (Ggstz. deferre), Hor. – β) v ...
dē-clīno , āvi, ātum, āre (vgl. acclino), ... ... LL. – in der spät. Gramm. bl. von der Deklination, Charis., Donat. u.a. – γ) als rhet. t. t., hoc ...
af-flīgo (ad-flīgo), flīxī, flīctum, ere, I) ... ... den Sitten wehtun, sie verschlimmern, verschlechtern, Asia donata multo gravius afflixit mores, Plin.: illae opes atque divitiae afflixere saeculi mores, ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro