Dymās , mantis, Akk. mantida, m. (Δύ ... ... daher Dymantis prōlēs , u. subst. bl. Dymantis , tidis, f., die Dymantide, heißt, Ov. met. 11, 762; 13, 620. ...
Dȳmae , ārum, f., s. Dȳmē.
Didyma , ōn, n. (Δίδυμα ... ... 948;υμαιος), didymäisch, Apollo, Plin. 5, 112 u. 6, 49. ... ... 953;δυμειον), das Heiligtum des Apollo von Didyma, das Didymeum, ...
Didymae , ārum, f. (Δίδυμαι, Zwillinge), zwei kleine Inseln neben Syros, Ov. met. 7, 469.
hypodyma , atis, n. (ὑπόδυμα), die Hüllen der Brusteingeweide, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 75.
dymachērus , s. dimachaerus.
... Dȳmaeus , a, um (Δυμαιος), dymäisch, ager, das Gebiet von Dyme (ἡ Δυμαία), Liv. – Plur. subst., Dȳmaeī, ōrum, m., die Dymäer (οἱ Δυμαιοι), Cic. u. ...
... Nachkommen des Branchus), erbliche Diener u. Verwalter des Apollotempels und -orakels zu Didyma (Didymeon b. Curt., penetralia Branchi b. Stat.) ... ... oracula Branchidarum, Amm. 29, 1, 31: oppidum oraculum Branchidarum appellatum, nunc Didymaei Apollinis, Plin. 5, 112. – Sing. Branchidēs ...
... ;υμος) u. Dindyma , ōrum, n. (Δίνδυμα, τὰ ... ... 10, 220: cantica, Auson. epist. 24, 16. – subst., Dindyma, ōrum, n. (sc. sacra), der dindymische Geheimgottesdienst ...
dimachaerus , ī, m. (διμάχαιρος), der Kämpfer mit zwei Schwertern (eine Art Gladiatoren), Corp. inscr. Lat. 13, 1997 (wo aus der Volksspr. dymacherus).
ululo , āvī, ātum, āre (verw. mit dem griech. ... ... , cavae plangoribus aedes femineis ululant, Verg.: ulularunt flebile ripae, Sil.: ululantia Dindyma, Val. Flacc. – II) tr.: 1) heulend rufen, ...
bacchor , ātus sum, ārī (Bacchus), I) intr.: A) ... ... lakon. J.) Taygeta, Verg. georg. 2, 487: u. so Dindyma sanguineis famulûm bacchata lacertis, Val. Flacc. 3, 20. – B) ...