com-plico , āvī, ātum u. uī, itum, āre, ... ... ) eig.: rudentem, Plaut.: epistulam, Cic. u. Sen. ep.: Epicurum (den E. = die Schriften des E.), Sen.: circum eum surculum ...
ē-nōtēsco , ē-nōtuī, ere, nach außen hin bekannt werden, kund werden, Epicurum non satis enotuisse, Sen. ep. 79, 16: quod ubi enotuit, Tac. hist. 3, 34: enotuerunt quidam tui versus, Plin. ep. 2, 10, ...
vōx , vōcis, f. (altind. vak, Stimme, Sprache ... ... .: vox ficta, Lüge, Ov.: unā voce, einstimmig, Liv.: dico Epicurum non intellegere, quid sonet haec v., id est, quae res huic voci ...
suus , a, um, Pron. poss. (v. altlat. ... ... sui, die Seinen, Ihrigen, quem sui Caesarem salutabant, Cic.: Epicurum et Metrodorum non fere praeter suos quisquam in manus sumit, außer ihren Anhängern ...
dē-lēgo , āvī, ātum, āre, jmd. an einen Ort ... ... eig.: debitorem, ICt.: alqm alci, cui numeret, Sen.: delegabo te ad Epicurum, ab illo fiet numeratio, Sen.: nomen paterni debitoris, ICt.: absol., ...