1. Hēniochus , ī, m. (ἡνίοχος), der Fuhrmann, ein Gestirn, rein lat. auriga, Hyg. astr. 2, 13. Plin. 18, 312. Manil. 1, 362.
2. Hēniochus , s. Hēniochī.
Hēniochī , ōrum, m. (Ἡνίοχοι ... ... Val. Flacc. 6, 43. – Dav. Heniochius u. Heniochus , a, um, heniochisch, Plin. u. Ov.