līmpidus , a, um (zu limpa), klar, hell, lacus, Catull.: vox, Plin.: aqua limpidior, Vitr.: vinum limpidissimum, Colum. – ... ... . de morb. chron. 1, 4, 73: lana (Ggstz. sucida), ibid. § 97.
ex-cōdico (ex-caudico), āre (ex u. codex), ... ... Vet. lex b. Frontin. aqu. 129. – bildl., omnem silvam libidinum, Tert. de pudic. 16. – II) um die Weinstöcke herumgraben, ...
vapōreus , a, um (vapor), I) voll Hitze, sehr heiß, impetus vaporei, Th. Prisc. 2, 11. – II) übtr., ... ... nichtig, sanitas, Augustin. serm. 80, 3: cogitationes fumeae, vaporeae, carnales, ibid. 301, 4.
bēluīlis , e (belua), tierisch, nach Art der Tiere, quod est subter atque beluile, Iul. Val. 3, 55 (30). p. 163, 2 K.: formae prorsus beluile saevientes, ibid. Vgl. Gloss. ›beluile, θηριῶδες‹.
cectōria , ae, f. (cingo), ein um ... ... 334, 15 u.a. – dass. cectūrium , ī, n., ibid. 333, 19. – Dav. cectoriālis , e, zum Grenzgraben gehörig, ibid. 337, 9.
ēbriōsus , a, um (ebrius), dem Trunke ergeben, der Trunkenbold, Cic. u.a. – Compar., in his libidinosior Anacreon an ebriosior vixerit, Sen. ep. 88, 33: ebriosa (saftreiche) ...
apprecor (ad-precor), ātus sum, ārī, zu jmd. beten, jmd. betend anrufen, rite deos prius adprecati, ... ... Apul. met. 4, 29; 11, 1: deae venerabilem conspectum, ibid. 11, 20.
vīvifico , āvī, ātum, āre (vivificus), lebendig machen, I) wieder beleben, Eccl. – II) übtr., ... ... Avien. phaen. 501: visibilem mundum, Chalcid. Tim. 2 (u. so ibid. 31. 140 u.a.).
1. inerrāns , antis (in u. erro), nicht ... ... Cic. de nat. deor. 2, 54: u. so stellae inerrantes, ibid. § 55: stellae vel inerrantes vel vagae, Lact. 2, 5, 18 ...
rūtāceus , a, um (ruta), aus Raute, Rauten-, herba, Marc. Emp. 26: oleum, Marc. Emp. 29. Th. Prisc. 1 ... ... , Cael. Aur. de morb. chron. 4, 7, 104: rutacius clyster, ibid. § 95.
blatteus , a, um (2. blatta), purpurn, purpurfarbig, ... ... Aur. 46, 4: pallium blat teum sericum, purpurseidenes, ibid. 45, 50 P. (wo Jordan blattosericum).
excursor , ōris, m. (excurro), ein Ausläufer auf Kundschaft, der Ausspäher, Kundschafter, Cic. Verr. 2, 22. Val. Max. 7 ... ... excursores diurni atque nocturni, Apul. de mund. 26: übtr., excursores venti, ibid. 12 in.
suppudet (subpudet), impers., me alcis, ich schäme mich ein wenig od. einigermaßen vor usw., facti suppudet ... ... me suppudebat, Cic. ep. 9, 1, 2: puto te iam suppudere, ibid. 15, 16. § 1.
in-expers , pertis, ganz unteilhaft, m. Genet., Bacchi, Avien. descr. orb. 920: famae, ibid. 1391. – Compar., qui sunt inexpertiores, Interpr. Iren. 1. praef. ...
patrīmus , a, um (pater), den Vater noch am Leben habend, Cic., Liv. u.a. – Nbf. patrīmēs, Nomin. Sing., Paul. ex Fest. 93, 2, Nomin. Plur., ibid. 126, 2.
opificus , a, um (opus u. facio), durch ... ... H. (Krüger opificia): sermo, Eustath. hexaëm. 3, 10: praecepta, ibid. 7, 1 cod. (Migne opificibus).
habituor , ārī (2. habitus), mit irgend einer körperlichen Beschaffenheit versehen-, mit etw. behaftet sein, malo suco habituari, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 79: fortitudine, ibid. 4, 8, 109.
sub-tendo , tendī, tentum (tēnsum), ere, I) tr. ... ... spannen, -bespannen, lectos loris subtentos, Cato r.r. 10; ebenso ibid. 25. – II) intr. darunter sich ausdehnen, Gromat. vet ...
re-bullio , īvi u. iī, ītum, īre, I) intr. sprudeln, hervorsprudeln, Apul. met. 9, 34. – II) ... ... spiritum, Apul. met. 1, 13: lucerna fervens oleum rebullivit in eius umerum, ibid. 5, 26.
crepulus , a, um (crepo), rauschend, tosend, fragor, Sidon. ep. 4, 15, 3: buccae, ibid. 9, 13, 5. v. 80: imber, Placid. gloss. V, ...
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro