cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... Liv.: et sine amore et sine cupiditate et rursus sine odio et sine invidia iudicabunt, Cic.: qui (testes) aut sine ullo studio dicebant aut dissimulatione aliquā cupiditatis ...
sententia , ae, f. (sentio), I) die Meinung ... ... inventa est feminarum, Minerva vicit, ibid. 18, 9. – de eventu fortuna iudicat, cui de me sententiam non do, ich keine Stimme einräume, Sen. ...
continuus , a, um (contineo), zusammenhaftend, -hängend, ... ... continuorum annorum decreta, Cic.: aliquot annos continuos ante legem Gabiniam, Cic.: equester ordo iudicavit annos prope quadraginta continuos, Cic.: ex eo die dies continuos quinque Caesar pro ...
convīcium , iī, n. (= convocium, aus con u. ... ... et sibilis, Cic.: insectari alqm conviciis, Lact.: Caligulam convicium et probrum iudicare, den Beinamen K. für ein Schimpfwort u. eine Schmach erklären, Sen ...
scrīptūra , ae, f. (scribo), I) das Zeichnen; dah ... ... Ter.: carmen perplexius scripturae genere, Liv.: hoc genus scripturae (Geschichtschreibung) leve iudicant, Nep.: genus hoc scripturae non modo liberum sed incitatum atque elatum esse debere ...
... ) m. Acc.: quid ingemiscis hostem iudicatum Dolabellam? Cic. Phil. 13, 23: ing. interitum, Verg.: minus ... ... , Amm. – β) m. Acc. u. Infin.: a senatu iudicatum (esse) hostem populi Romani Dolabellam ingemiscendum est, Cic. Phil. 13, ...
ad-ipiscor , adeptus sum, adipiscī (ad u. apiscor), ... ... Cic.: immortalitatem quandam per vos, Cic.: adeptos aliquantum se ad dicendum et ad iudicandum, Cic.: Partic. im Vok., omnium triumphorum lauream adepte maiorem, Plin. ...
nēquīquam (nicht nequicquam, nequidquam), Adv. (ne u. ... ... exterritā civitate, Liv. 5, 28, 13: ut non nequ. tantae virtutis homines iudicari deberet ausos esse transire latissimum flumen, Caes. b. G. 2, 27, ...
1. appositus (adp.), a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. appono), nahe gelegen ... ... multo appositior ad etc., Cic.: appositissimae gallinae ad pariendum, Varr.: argumentatio adpositissima ad iudicationem, Cic. de inv. 1, 19.
sollertia (sōlertia), ae, f. (sollers), der schöpferische Geist ... ... Genet., machinarum ad capienda oppida repertarum, Gell.: venandi, Sen. rhet.: cogitandi, iudicandi, Cic.: consiliorum, Vitr.: belli, Sil.: m. ad u. ...
exsecūtor , ōris, m. (exsequor), I) der Vollzieher ... ... u. ICt.: dominicae sententiae, Ambros. in Luc. 7. § 55: rerum iudicatarum, ICt. – c) der Eintreiber öffentl., bes. fiskalischer Gefälle ...
cōnsuētūdo , inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) ... ... ausgemacht gilt, Cic. Acad. 2, 75: ideo (aquilam) armigeram Iovis consuetudo iudicat, Plin. 10, 15. II) die Beigewöhnung an eine Person od ...
sālitārius , a, um (solus), alleinstehend, I) ... ... consociata cum altera perveniret, Cic. de amic. 83: ne solitarium aliquod aut rarum iudicatum afferatur, ein als einzelner oder seltener Fall dastehendes Urteil, Cic. de ...
subsellium , iī, n. (sub u. sella), I) ... ... Cic.: der Senatoren in der Kurie, Cic. (dah. longi subsellii iudicatio et mora, die zögernde Prüfung im Senate, wo man alles auf die ...
congressio , ōnis, f. (congredior), das Zusammenschreiten, ... ... prohibere, Cic.: nemo eum aditu, nemo congressione, nemo sermone, nemo convivio dignum iudicabat, Cic.: collocatum esse in congressione hominum atque in foro, Cic. – ...
in-cōgnitus , a, um, I) nicht erkannt = A ... ... – B) (als gerichtl. t. t.) ununtersucht, incognitā re iudicare, Cic.: alqm causā incognitā condemnare, Cic.: incognitā causā ab alqo trahi ad ...
restrictus , a, um, PAdi. (v. restringo), I) ... ... restrictior, Cic. – 3) straff, streng, vorsichtig, imperium, Tac.: iudicatio, Apul.: sermo restrictior, Ambros.: restrictior factus est, Spart.: restrictissimis regulis, ...
fāstīdiōsē , Adv. m. Compar. (fastidiosus), voll Ekel ... ... coetum, erst nach strenger Prüfung, Phaedr.: quam diligenter et quam paene f. iudicamus, Cic. – 2) vornehm, stolz, schnöde, Compar. b ...
cohortātio , ōnis, f. (cohortor), der ermunternde Zuspruch, ... ... durch ad mit Akk. Gerund., c. quaedam iudicum ad honeste iudicandum, Cic. – cohortationem militum facere, die S. (in einer Rede) ...
in-congruus , a, um, nicht übereinstimmend, unpassend, unangemessen, ... ... . 3. p. 265 sq. (H.): aliquid in his... incongruum vel dubium iudicatur, Symm. epist. 4, 8; vgl. Boëth. inst. mus. ...
Buchempfehlung
Ein reicher Mann aus Haßlau hat sein verklausuliertes Testament mit aberwitzigen Auflagen für die Erben versehen. Mindestens eine Träne muss dem Verstorbenen nachgeweint werden, gemeinsame Wohnung soll bezogen werden und so unterschiedliche Berufe wie der des Klavierstimmers, Gärtner und Pfarrers müssen erfolgreich ausgeübt werden, bevor die Erben an den begehrten Nachlass kommen.
386 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro