Mettius (Metius), iī, m., I) der ... ... Albaner. Als solcher ist bekannt Mettius Fufetius, den der König Tullus wegen Verräterei durch Pferde zerreißen ließ ... ... . Dat. Metioeo Fufetioeo, Enn. ann. 126. – II) Curtius Mettius, s. Curtius.
mettica vītis od. ūva , eine uns unbekannte Rebengattung, Colum. 3, 2, 27 (wo bei Schneider falsch merica). Plin. 14, 35 D. (Sillig metica).
dī-luo , luī, lūtum, ere (dis u. luo), ... ... lassen, A) eig.: a) im allg.: lateres, Caes.: Hymettia mella Falerno, Hor.: fimum aquā pluviā, Plin.: colorem, verwaschen, Plin ...
2. Metus , s. Mettius.
merica , s. mettica vītis.
Metius , s. Mettius.
Curtius , a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten: Curtius Mettius, ein vornehmer u. tapferer Sabiner, der sich bei der Vereinigung der Römer mit den Sabinern mit seinem ganzen Geschlechte in Rom niederließ, Liv. 1, 12 ...
flōreus , a, um (flos), I) aus Blumen, corona, Plaut.: serta, Tibull.: messis, Arnob. – II) blumig, blumenreich, rura, Verg.: iuga Hymetti, Val. Flacc.
Fūfētius , s. Mettius.
Dīvodūrum , ī, n., später Mediomatrici (Amm. 15, 11 ... ... ; 17, 1, 2), seit dem 5. Jahrh. Metis od. Mettis, Hauptstadt der Mediomatriker im gall. Belgien, j. Metz, Tac. hist ...
populātrīx , trīcis, f. (Femin. zu populator), die Verheererin, Verwüsterin, Stat. u.a.: übtr., p. Hymetti, apis, Mart.
metica vītis , s. mettica vītis.
... 397. Apul. met. 1, 1. – Dav. Hymēttius , a, um (Ὑμήττιος), hymettisch, mella, Hor.: trabes, Balken aus hymettischem Marmor, als Aufsatz auf Säulen, Hor.: columnae, Plin.
1. creo , āvī, ātum, āre (vgl. cresco, ... ... Ap. Claudium Pulchrum, Liv.: Ancum Marcium regem populus creavit, Liv.: dictatorem Albani Mettium Fufetium creant, Liv.: exercitus Diocletianum imperatorem creavit, Eutr. – augur creatus ( ...
meminī , nisse (vgl. μέμνημαι; zu moneo, alt ... ... .: de palla memento, amabo, Plaut. asin. 939: et de Herode et Mettio meminero et de omnibus, quae te velle suspicabor modo, Cic. ad Att. ...
ex-cieo , cīvī, citum, ēre u. (gew.) ... ... magis quam periculum consulem alterum ab urbe excivit, Liv.: ea res ab stativis excivit Mettium, nötigte den M. vom St. aufzubrechen, Liv.: Euander concursu pastorum ...
il-ligo , āvī, ātum, āre (in u. ligo), ... ... Capit.: manus post tergum, Liv.: duabus admotis quadrigis in currus earum distentum illigat Mettium, Liv. – b) übtr.: α) binden = verbindlich machen, ...
curriculum , ī, n. (curro), I) aktiv: 1) ... ... – 2) konkr. = der Wagen, a) übh.: Mettium Fufetium equis ad curriculum ex utraque parte deligatum distraxit, Varro de vit. ...