nātīvus , a, um (natus, ūs), I) durch ... ... (im Ggstz. zum Künstlichen), nativo sensu, Cic.: lepos, Nep.: testa, Cic.: coma, Ov.: malum (der Hunger), Cic.: pannus nativi coloris, ein Lappen von ungefärbtem Stoff, ...
dōnātīvum , ī, n. (dono), ein Geldgeschenk, das unter den Kaisern bei außerordentlichen Veranlassungen (Mündigwerdung, Thronbesteigung des Kaisers usw.) an das ganze Heer Mann für Mann ausgeteilt wurde, ein Geschenk für die Soldaten (hingegen congiarium ...
nātīvitās , ātis, f. (nativus), I) die Geburt, ... ... . u.a. – nativitas secunda, die Wiedergeburt, Eccl. – II) die Generation, Geburtsfolge, usque ad quartam nativitatem, Tert. adv. Marc. 4, ...
ōrnātīvus , a, um (orno), zur Ausstattung (zum Schmuck) geeignet oder dienend, coniunctiones, Pompeii comment. 266, 21 K.
nātīvitus , Adv. (nativus), von Geburt an, durch die Geburt, Eccl.
opīnātīvus , a, um (opinor), eine Vermutung bezeichnend, verba, Prisc. 18, 147.
nōminātīvus , a, um (nomino), a) zur ... ... t. t., interrogationes, Prisc.: casus nominativus u. subst. bl. nominativus, der Nominativ, Varro LL. u.a.: nomina singulari nominativo, im Nominativ Singularis, Quint. – b) das nomen ...
ōrdinātīvus , a, um (ordino), eine Ordnung (Reihenfolge) bedeutend, anzeigend, Tert. adv. Hermog. 19: qualitas, Diom. 412, 8. Dosith. 43, 18 K.: coniunctio, Diom. 417, 22. Dosith. 51, 13 K.: adverbia, Prisc. ...
dēclīnātīvē , Adv. (declino), durch Abbeugung, Ps. Asper (V) 552, 14 K.
persōnātīvē , Adv. (persona), persönlich, Charis. p. 181, 25 K.
indignātīvus , a, um (indignor), a) = θυμικός, reizbar, zum Unwillen ... ... – b) als gramm. t. t., Unwillen anzeigend, subst., indignātīva, ae, f. (sc. coniunctio), Dosith. 51, 3. Diom. 417 ...
inclīnātīvus , a, um (inclino) = εγκλιτικός, zur Zurückwerfung des Akzents geeignet, enklitisch, pronomina, Prisc. 17, 55: coniunctiones, Prisc. part. XII vers. Aen. § 26.
dēnōminātīvē , Adv. (denominativus), auf abgeleitete Art, durch Ableitung, Mart. Cap. 4. § 381.
ratiōnātīvus , a, um (ratio), den Grund angebend, coniunctiones, Asper 10. p. 553, 21 K. Dosith. 46, 13 u. 18 K.
explānātīvus , a, am (explano), deutlich, artikuliert, voces, Mar. Victorin. 1, 2, 6. p. 4, 23 K.
glūtinātīvus , a, um (glutino), zusammenleimend, -ziehend, Ps. Apul. herb. 72 u. 77.
comminātīvus , a, um (comminor), bedrohlich, Tert. adv. Marc. 2, 25.
agnōminātīvus , a, um (*agnomino), das agnomen bezeichnend, Serv. gramm. 536, 5. Consent. gramm. 339, 15.
dēnōminātīvus , a, um (denomino), durch Ableitung gebildet, Prisc. 4, 1.
ratiōcinātīvus , a, um (ratiocinor), zur Schlußfolge gehörig, -dienend, syllogistisch, folgernd, a) als rhet. t. t.: genus quaestionis, Cic.: quaestio, Quint.: status, Ouint. – b) als gramm. t. t.: coniunctio (wie ...