prūdēns , entis (zsgz. aus providens), gleichs. voreinsichtig, ... ... lebensklug, staatsklug, a) absol.: vir pr. et acutus, Cic.: nemo (Catone) prudentior, Cic.: vos homines amicissimi ac prudentissimi, Cic. – ...
as-sisto (ad-sisto), astitī (adstitī), ere, hintreten, ... ... assiste, Ter.: ass. propter aquilam, Sall.: pone fores, Tac.: ad aditum nemoris, Curt.: ad fores, Cic.: extra regiam, Curt.: contra alqm, Plaut.: ...
sānctus , a, um, PAdi. (v. sancio), I) ... ... Manilius naturā sancti et religiosi, Cic.: sanctius animal, v. Menschen, Ov.: nemo sanctior illo (viro), Cic.: homo sanctissimus, Cic. – neutr. subst., ...
in-clāmo , āvī, ātum, āre, laut seine Stimme erheben ... ... Beistand laut seine Stimme erheben, einen Hilferuf ergehen lassen, absol., nemo inclamavit patronorum, Cic.: ita te para, ut, si inclamavero, advoles, Cic ...
saucius , a, um, verwundet, verletzt, I) ... ... animi iactatione saucius, Dict.: saucius dolore, Prud.: Iuno saucia dictis, Stat.: exstat nemo saucius ore meo, Ov.: mit Genet., animi, Apul. 4, 32 ...
af-firmo (ad-firmo), āvī, ātum, āre, I) ... ... de re obscura affirmare possem, eine Behauptung zuverlässig aussprechen, Cic.: absol., nemo scire et omnes affirmare, Tac.: ut affirmatur, Tac.
in-umbro , āvi, ātum, āre, I) mit Schatten ... ... Verg.: ora coronis, Lucr.: quae (areola) quattuor platanis inumbratur, Plin. ep.: nemora, quibus (Anio) inumbratur, Plin. ep.: multā riparum amoenitate inumbratus (Cydnus), ...
1. cōn-sero , sēvī, situm ( selten satum), ere, ... ... consita, Tibull.: in eodem fundo suum quicquid, Cato: vineam in agro, Cato: nemora manu consita, Curt. – stili caeci mirabilem in modum consiti, ...
dī-rumpo (dis-rumpo), rūpī, ruptum, ere, zerreißen, ... ... disrumpor, Ter.: dirumpuntur ii, qui etc., Cic. – selten vor Lachen, nemo, qui non risu dirumperetur, vor, L. hätte bersten mögen, sich hätte ...
mītēsco (mītīsco), ere (mitis), I) mild werden, ... ... humanis alantur, mitescere, Liv. – ingenium mitiscat malo, Acc. tr. 684: nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit, Hor. ep. 1 ...
īnsulto , āvī, ātum, āre (Intens. v. insilio), ... ... .: fluctibus, in die Wellen, Ov.: aquis, ins Wasser, Tac.: nemora, im wilden Taumel durchtanzen, Verg. – II) übtr., ...
naevius , a, um (naevus), I) einer, der ein ... ... zwischen dem Aventin u. S. Saba, Varro LL. u. Liv.: nemora, silva, ebendas., Varro LL. u. Fest.: olea, Colum. ...
resulto , āre (Intens. v. resilio), I) intr. zurückspringen, zurückprallen, 1) eig.: a) übh.: tela resultant galeā, ... ... zurückprallen machen, widerhallen lassen, saxa parilem sonum resultarent, Apul.: carmina, quae nemorale resultent, Calp.
prōlixē , Adv. (prolixus), I) reichlich, in ... ... u. so quod pr. tibi cumulateque contingit, Plin. ep.: accipit homo nemo melius prorsus neque prolixius, bewirtet reichlicher, herrlicher, Ter.: alqm prolixius fovere ...
pōmifer , fera, ferum (pomum u. fero), Obst ... ... ligna, Vulg. genes. 1, 11; Levit. 19, 23 u.a.: nemora, Solin. 56, 18: arva, Ov. am. 3, 6, 46. ...
ef-flīgo , flīxī, flīctum, ere (ex u. fligo), ... ... se miseris lamentationibus, Apul. – II) übtr., gründlich verderben, nemo quisquam tam efflictis est moribus, quin etc., ist so gründlich sittlich verdorben, ...
mūgītus , ūs, m. (mugio), I) das Brüllen, Sing. u. Plur., boum, Verg. u. Hieron.: ... ... (das Stöhnen) mugitusque, des Zornigen, Sen.: mug. terrae, Cic.: nemorum, Plin.: portae, Stat.
epitomo , āvī, ātum, āre (epitome), in einen Auszug ... ... , 8 extr.: et cum integra vero in occulto sint, praeter nos duo profecto nemo epitomata cognoscat, Nepot. epit. Val. Max. p. 488 H.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... non in omnes omnia convenire, Cic.: nec hoc in te convenit, Cic.: erat nemo, in quem ea suspicio conveniret, Cic.: quae vitia videntur in quemvis potius ...
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... , Curt.: agmen od. signa consistere iubet, Curt. u. Liv.: nemo consistere audet, Caes.: is locus ubi constitissent, ihr jetziger Lagerplatz, Caes ...
Buchempfehlung
1843 gelingt Fanny Lewald mit einem der ersten Frauenromane in deutscher Sprache der literarische Durchbruch. Die autobiografisch inspirierte Titelfigur Jenny Meier entscheidet sich im Spannungsfeld zwischen Liebe und religiöser Orthodoxie zunächst gegen die Liebe, um später tragisch eines besseren belehrt zu werden.
220 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro