plūrēs , s. multus( unter multus).
plūriēs ( plūriēns ), Adv. (plus), Caes. b. c. 1, 79. § 1 u. sonst überall falsche Lesart, s. Nipperd. Quaestt. Caesar. p. 144. Haase zu Reisigs Vorll. A. 257. Hand Turs. 4, ...
plūrimē , Adv. (plurimus), sehr viel, quam pl., so viel als möglich, Gromat. vet. 365, 25.
... ) als gramm. t. t., im Plural stehend, des Plurals (Ggstz. singularis ... ... plūrālis, is, m., der Plural, Quint.: plūrālia, ium, n., Plurale, im Plural stehende Nomina, Quint. ...
plūrimus , a, um, s. multus.
com-plūres , neutr. complūra u. (selten) ... ... ziemlich viele, neutr. complūra, mehreres, complures Graecis institutionibus eruditi, Cic.: compluribus narrare alqd, Sall.: a compluribus videri, Liv.: multa minui, ... ... Cic. ep.: alius... alius... complures, Sall.: haec atque eiusdem generis complura, und dergleichen mehr, ...
perplūres , ium, m. (per u. plus), sehr viele, Ven. Fort. vit. S. Maur. 15 extr.
plūrālitās , ātis, f. (pluralis), die Mehrzahl, I) ... ... . lib. 1. ad Cic. top. p. 271, 14 B.: Plur., Boëth. arithm. 1, 4 u.a. – II) ... ... als gramm. t. t., der Plural (Ggstz. singularitas), Charis. 66, 7. ...
plūrāliter , Adv. (pluralis), in der Mehrzahl, I) als jurist. t. ... ... 14. – II) als gramm. t. t. = im Plural (Ggstz. singulariter, im Singular), Sen. u.a ...
plūrātīvus , a, um (plus), zum Plural gehörig, als ... ... . t., numerus, der Plural, Gell. u. Arnob. – subst., plūrātīvum, ī, n., der Plural, Gell. 20, 6 ...
plūrivocus , a, um (plus u. vox), vielsinnig, vieldeutig, Mart. Cap. 4. § 339 u. § 357.
quomplūrēs , s. com-plūres /.
quam-plūrēs , s. com-plūres.
plūrifāriam , Adv. (plus), I) an vielen Stellen, - Orten, Suet. Aug. 46; Tib. 43, 2 u. Cal. 54, 1. Gell. 2, 22, 25. Apul. met. 8, 18. Corp. inscr. ...
complūriēns (complūriēs), Adv. (complures), mehrmals, ziemlich oft, Plaut. Pers. 534. Cato origg. 4. fr. 3; oratt. 64; oratt. fr. inc. 18; vgl. Gell. 5, 21. § 15 sq.
perplūrimus , a, um (per u. plus), sehr viel, neutr. pl. subst., de alqo perplurima memoriae tradere, Rufin. Euseb. hist. eccl. 6, 7.
plūrifārius , a, um (plus), vielfältig, sermone plurifario, Sidon. epist. 6, 11, 2: plurifaria frugum mansionumque dos, Sidon. epist. 2, 14, 1.
plūrifōrmis , e (plures u. forma), vielgestaltig, vielfältig, Apul. flor. 3 in. Mart. Cap. 7. § 729.
complūrimus , s. com-plūres.
plūrilaterus , a, um (plures u. latus), mehrseitig, Gromat. vet. 105 sqq. Boëth. art. geom. p. 423, 1 Fr.
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro