dēsertio , ōnis, f. (2. desero), das »Verlassen, ... ... als mediz. t. t., das Ausbleiben, nutrimenti desertio, quam Graeci atrophian vocant, Cael. Aur. chron. 2, 1, 7. – ...
īn-scītus , a, um, I) ungeschickt, unverständig, töricht ... ... inscitum offere iniuriam, Tac.: non insc. iocus, Suet.: quid autem est inscitius, quam etc., Cic. de nat. deor. 2, 36 u. de div ...
funditus , Adv. (fundus), I) von Grund aus, ... ... , evertere amicitiam, Cic.: vincere, perire, repudiare, Cic.: nec earum rerum quemquam funditus natura esse voluit expertem, Cic. – II) im Grunde, in ...
1. extentus , a, um, PAdi. m. Superl. ... ... extenti campi, Sil. 15, 769: extentissima spatia, Solin. 52, 38: castra quam extentissimā potest valle (in einem T.) locat, Liv. 21, 32, ...
īn-stīllo , āvī, ātum, āre, I) etwas einträufeln, einflößen, oleum lumini, Cic.: merum in ignes, Ov.: squamam aeris per fistulam, Cels. – übtr., praeceptum auribus, Hor.: aliqua ...
flātilis , e (flo), I) durch Blasen erzeugt, -erregt ... ... Fort. vit. S. Mart. 4, 201: sinistra (pars) contrariae aspirationis, quam Grillius flatilem vocat, Prisc. 1, 47. – b) durch Blasen-, ...
īn-suāvis , e, nicht süß, nicht lieblich, unangenehm, ... ... aqua, Vitr.: odor, Colum.: herba cibo non ins., Plin.: quid insuavius quam clamor etc., Cornif. rhet. 3, 22: insuavissima littera, sehr übellautender ...
gravātio , ōnis, f. (gravo), die ... ... cibum, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 32, 171: gravatio, quam Graeci καρον appellant, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 5, 53: gravatio, quam κάρωσιν vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 33 ...
in-decēns , centis, unschicklich, unanständig, häßlich, a) ... ... risus, Suet.: status signorum, Vitr.: nasus, morbus, Mart.: nihil est indecentius, quam etc., Sen. rhet.: indecentissima rubore facies, Petron.: indecentissimum est materiae unius ...
īn-flūxio , ōnis, f. (influo), I) die Einströmung, influxio sui, quam Graeci ἀπόῤῥοιαν (Ausströmung) vocant, Cael Aur. de morb. acut 2, 37, 192. – u. = κατάῤῥοος, der Katarrh, ...
com-mereo , meruī, meritum, ēre, I) verdienen, ... ... (poenae), Cic.: quid de te (an dir) tantum commeruisti? *Ter.: numquam sciens commerui, merito ut caperet odium illam mei, Ter. – II) ...
languidē , Adv. (languidus), matt, schläfrig, lässig, lau, ... ... procedere, Colum.: suos languidius in opere versari iussit, Caes.: negant ab ullo philosopho quicquam dictum esse languidius, sei eine mattere Behauptung aufgestellt worden, Cic. – ...
domināns , antis, PAdi. m. Compar. (dominor), herrschend, animus est... dominantior ad vitam quam vis animai, Lucr. 3, 397: tanto mobilior vis et dominantior haec est, Lucr. 6, 238. – subst., dominans, der ...
cōnsultē (arch. cōnsoltē), Adv. m. Compar. ... ... docte atque astute cavere, Plaut.: caute ac c. gerere alqd, Liv.: ferocius quam consultius rem gerere, Liv.: reciperare gloriam avidius quam consultius properabat, Tac.: consultissime annonae providere, Capit.
atrophia , ae, f. (ἀτροφία), das Nachlassen der Ernährung (nutrimenti desertio, quam Graeci atrophian vocant, Cael. Aur. chron. 2, 1, 7), die ...
con-doceo , (cuī), ctum, ēre, I) einüben, ... ... , ut condocta tibi sint dicta ad hanc fallaciam. Co. Quin edepol condoctior sum quam tragoedi et comici, Plaut. Poen. 581. – II) mit unterrichten, ...
dī-sterno , strāvī, strātum, ere (dis u. sterno), ... ... lectus, Apul. met. 10, 34. – unpers., pueris extra limen humi quam procul distratum fuerat, hatte man ein Lager bereitet, Apul. met. 2 ...
īn-somnis , e (in u. somnus), I) ... ... v. leb. Wesen, alii pervigiles et insomnes, Plin. pan.: insomnes magis quam pervigiles, Tac.: draco, Ov.: insomne et experrectum est animal canis, Sen. ...
lībrātus , a, um, PAdi. (v. libro), I) ... ... mit Kraft (Wucht) geschwungen, schwungvoll, librata glans, Liv.: libratus magis quam certus ictus (Wurf), Tac. hist. 2, 22: gravior ac pondere ...
in-horreo , ēre, I) von etw. starren, haud secus quam vallo saepta inhorreret acies, von Schanzpfählen umgürtet starrte, Liv. 8, 8, 10. – II) übtr., emporstarren, sich emporsträuben, aper ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro