precābundus , a, um (precor), bittend, Pacat. pan. 36, 3.
dēprecābilis , e (deprecor), erbittlich, Vulg. psalm. 89, 13.
dēprecābundus , a, um (deprecor), sich aufs Bitten legend, Tac. ann. 15, 53.
in-dēprecābilis , e (in u. deprecor), durch Bitten unabwendbar, poena, Gell. 1, 13, 3.
1. ambō , ae, ō (ἄμφω), ... ... ), oculi vel ambo vel singuli, Cels.: frequentius singulis, ambobus interdum propitius Caesarem precabantur, Plin. ep.: alter ambove consules, Cic. (s. alterno. I ...
importūnē , Adv. (importunus), I) unpassend, immitti ... ... , unverschämt, ungestüm, insistere, Cic.: vexare, Iustin.: importune (unverschämt) precabantur, ut etc., Gregor. dial. 1, 9 med.: importunius alci insultare, ...
... servo poenam remitteret, Petron. 30, 9: deprecabatur eum, ut imponat illi manum, Vulg. Marc. 7, 32: ... ... abgewendeter, Iustin. 8, 5, 4. – Aktive Nbf., orabunt, deprecabunt in hac domo, Itala 3. regg. 8, 23 bei Augustin ...