dē-stimulo , āre, heftig anspornen, anreizen, Eccl.
plācābilis , e (placo), I) leicht zu beruhigen, -zu besänftigen, versöhnlich (Ggstz. inexorabilis, unerbittlich, irritabilis, reizbar), irritabiles animi sunt optimorum saepe hominum iidemque placabiles, Cic.: inimicis te placabilem ...
īnstīgātor , ōris, m. (instigo), der Anstachler, Anreizer, Antreiber, sibi quisque dux et instigator, jeder kommandierte u. trieb sich selbst, Tac. hist. 1, 38: si quid invitis quoque nobis naturā fit, superfluus instigator agitabo, Auson. epist ...
trilinguis , e (tres u. lingua), I) dreizüngig, mit drei Zungen, os (Cerberi), Hor. carm. 3, 11, 20: colla, Prud. cath. 3, 128: cantus (Hecates), Val. Flacc. 7, 184. – II) ...
īnstīnctus , ūs, m. (instinguo), die Anreizung, Eingebung, der Antrieb, instinctu divino, Cic.: instinctu decurionum, Tac.: non impetu et instinctu nec ore uno fluens, nicht aus Erregung u. Begeisterung u. einem Munde strömend, ...
in-venustus , a, um = ἀναφρόδιτος, I) nicht anmutig, ohne Anmut, -Liebreiz, unliebenswürdig, v. Pers.u. Dingen, Cic. u. Catull. – II) = ἀναφρόδιτος εἰς τὰ ερωτικά, ohne Liebesgenuß, ohne Glück-, unglücklich ...
īnstīgātio , ōnis, f. (instigo), die Anstachlung, die Anreizung, der Antrieb, auditorum, Cornif. rhet. 2, 47: praedonum instigationes, Lact. 5, 19, 2: illorum instigationes, Augustin. de civ. dei 2, 25 extr.: novercales, ...
animōsitās , ātis, f. (animosus), die Herzhaftigkeit, ... ... , Amm.: equi, Sidon. – im üblen Sinne = die Leidenschaftlichkeit, Gereiztheit, Heftigkeit im Zorn, Hitze, Macr., Cypr. u.a. ...
incitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu incitator), die Anreizerin, mit obj. Genet., libidinum, Lact. de ira dei 23, 22: licentiae, Nazar. pan. 34, 1: mit ad u. Akk., ad vitia, ...
Cupīdineus , a, um (Cupido), zu Kupido gehörig, Liebes-, tela, Ov.: sagittae, Ov. – übtr.: a) lieblich, reizend, Labyca, Mart. 7, 87, 9. – b) geil, ...
lacessītio , ōnis, f. (lacesso), das Reizen zum Angriffe, die Neckerei, Plänkelei, lacessitionibus crebris occupare obsidioni fortiter adhaerentes, Amm. 19, 3, 1.
irrītātrīx , trīcis, f. (Femin. zu irritator), die Anreizerin zum Widerstand, widerspenstig, domus, Vulg. Ezech. 24, 3.
stimulōsus , a, um (stimulus), voll Stacheln, bildl., voll Reizungen, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 18, 179; de morb. chron. 5, 9, 90.
īnstīnctor , ōris, m. (instinguo), der Anreizer, Anstifter, acerrimus belli, Tac. u. Amm.: sceleris, Tac.: dissensionum, Amm.
ter-decimus (-decumus) , a, um, der dreizehnte, terdecuma sub parte, Manil. 5, 366; vgl. Corp. inscr. Lat. 6, 27140.
stimulātor , ōris, m. (stimulo), der Reizer, Claud. in Rufin. 2, 501. Claud. Mam. grat. act. 5, 2.
stimulātio , ōnis, f. (stimulo), die Reizung, der Sporn, Plin. 15, 7. Tac. hist. 1, 90.
īnstīgātus , Abl. ū, m. (instigo), die Anreizung, Ulp. dig. 9, 1, 1. § 6.
per-stimulo , āre, fort und fort aufreizen, pravis sermonibus tumidos spiritus, Tac. ann. 4, 12.
lacessītor , ōris, m. (lacesso), der Reizer, Herausforderer, Isid. orig. 10, 160.
Buchempfehlung
Am Hofe des kaiserlichen Brüder Caracalla und Geta dient der angesehene Jurist Papinian als Reichshofmeister. Im Streit um die Macht tötet ein Bruder den anderen und verlangt von Papinian die Rechtfertigung seines Mordes, doch dieser beugt weder das Recht noch sich selbst und stirbt schließlich den Märtyrertod.
110 Seiten, 6.80 Euro