Sēiāniānus u. Sēiānus , s. Sēius.
cōgo , coēgi, coāctum, ere (zsgzg. aus coigo, ... ... .: ut e defunctorum bonis pro semisse dextans ei cogeretur, Suet.: bona Seiani aerario ablata in fiscum cogere, für den F. einziehen, Tac. ...
1. odium , iī, n. (v. odio, s ... ... Römerhaß Vell.: alcis odium in mulieres, Weiberhaß, Gell.: nota in eum Seiani odia, Tac.: odium erga Romanos, Römerhaß, Nep.: adversus Persea, Liv ...
Sēius , ī, m., röm. Name, unter dem bes. ... ... . Tac. ann. 4, 1 sqq. – u. von diesem abgeleitet Sēiāniānus , a, um, sejanianisch, des Sejanus, satellites, iugum, Sen ...
rēfert , rētulit, rēferre, v. n. u. impers. ... ... extuleris, Tac. ann. 4, 33. – f) ganz absol.: bona Seiani ablata aerario, ut in fiscum cogerentur, tamquam referret, als ob das etwas ...
exitus , ūs, m. (exeo), das Herausgehen, ... ... – β) prägn., das Ende = das Lebensende, Seiani, Plin.: avunculi, Plin. ep.: humanus, Cic. – Plur., nonnumquam ...
circum (eig. Acc. v. circus = κίρκος, ... ... Ov.: corpus servans circumque supraque vertitur, Stat.: ara amicitiae effigiesque c. Caesaris ac Seiani, Tac.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 4, 74. – II ...