Sertōrius , iī, m., vollst. Q. Sertorius, Anhänger des Marius und tüchtiger ... ... 25, 3. Cic. Brut. 108. – Dav. Sertōriānus , a, um, sertorianisch, des Sertorius, duces, Cic.: bellum, Cic.
assertōrius (adsertōrius), a, um (assertor), zur Freisprechung gehörig, lis, Cod. Iust. 7, 17, 1.
Laurōn , ōnis, f., Stadt im tarrakon. Hispanien, in der Nähe des Sukro, bekannt durch die Belagerung des Sertorius und die Ermordung des jungen En. Pompejus, Flor. 3, 22, 7; 4, 2, 86. – Dav. Laurōnēnsis , ...
impūnitās , ātis, f. (impunis), die Ungestraftheit, ... ... . poena), impunitas peccandi, Cic.: alci veniam et impunitatem dare, Cic.: impunitatem desertoris petere, Quint. – mit ab u. Abl., quorum impunitas fuit ...
fax , facis, f. (φά-ος, Licht), ... ... faces, Anreizungen unserer sinnlichen Natur, Cic.: subicere faces invidiae alcis, Cic.: Sertorius belli f., Vell.: f. accusationis, Plin. ep.: f. irae, Lucr ...
fuga , ae, f. (φυγή), das ... ... a Mutina, Vell.: fuga ab urbe turpissima, Cic.: fuga ab Thermopylis, Liv.: Sertori per montes fuga, Sall. fr.: si hoc profectio et non fuga est, ...
īnfrā (statt inferā [sc. parte], v. infer ... ... Tac.: v. Platz bei Tische, discubuēre in summa Antonius et infra scriba Sertori Versius, Sall. fr.: Nomentanus erat super ipsum, Porcius infra, Hor. – ...
Tūria , ae, m., ein Fluß im tarrakon. Hispanien, j. Guadalaviar, Nom., Vib. Sequ. p. 18 ed. ... ... . – Dav. Tūriēnsis , e, turiensisch, proelium (im sertorianischen Kriege), Cic. Balb. 5.