trīnitās , ātis, f. (trinus), I) die Dreizahl, Tert. adv. Valent. 17: ternitas vel trinitas, Prisc. de fig. num. § 29. p. 415, 28 K. ...
versūtē (vorsute), Adv. m. Superl. (versutus), verschlagen, schlau, Plaut. Pseud. 1018 G. (vors.). Cic. Brut. 35 u.a. – Superl. versutissime, Augustin. de trinit. 15, 20.
sepultor , ōris, m. (sepelio), der Begraber, corporis, Augustin. trinit. 4, 3: sanctorum corporum, Augustin. in psalm. 78, 6. – bildl., turbinum, Beruhiger, Tert. de anim. 46.
ternitās , atis, f. (terni), die Dreiheit, ternitas vel trinitas, Prisc. de fig. num. § 29. p. 415, 28 K.
adversātio , ōnis, f. (adversor), I) die zankende ... ... . de ira 1, 4, 3 H. (Gertz liest aversiones). Hilar. trinit. 4, 41. – II) der Gegensatz, Tert. adv ...
sub-intrōdūco , dūxī, ductum, ere, insgeheim einführen, Augustin. epist. 78, 3. Hieron. epist. 112, 6. ... ... 2, 4. – übtr., fälschlich einführen, einschmuggeln, quartam in trinitate personam, Augustin. epist. 219, 1.
āio , Verb. defect. (vgl. griech. ἦ, er ... ... Kritik S. 205. A.*). Den Infin. aiere hat Augustin. trinit. 9, 10. Die Form aitis führt Alcuin. 2118 P., ...
1. germānus , a, um ( wie germen v. ... ... poenas luerunt, Iustin. – Compar., per germaniorem, ut ita dicam, et planiorem Trinitatis assumptionem, Hieron. Didym. de spir. scto. 7. – C) ...
1. exercitus , a, um, PAdi. (v. exerceo), ... ... – v. Lebl., exercita eloquentia, Tac.: manus parvis exercita furtis, Claud.: trinitas agendis rebus exercitior facta, Tert. adv. Val. 18. – m. ...