2. Tūsculum , ī, n., eine uralte Stadt ( ... ... Tuskulaner, Cic. – Tūsculānum, ī, n. (sc. rus oder praedium), ein ... ... bei Tuskulum, wie Cicero eins hatte, Cic.: dah. disputationes Tusculanae, weil sie da ...
1. tūsculum , ī, n. (Demin. v. tus), etwas Weihrauch, Plaut. aul. 385.
latusculum , ī, n. (Demin. v. latus), das Seitchen ... ... die (kleine) Seite, laneum, Catull. 25, 10: latuscula speculorum, Lucr. 4, 305 (335).
vetusculus , a, um (Demin. v. vetus), etwas alt, color, Fronto de eloqu. 3. p. 151, 8 N.: dictio, Sidon. epist. 8, 16, 2.
Tūsculānus , s. 2. Tūsculum.
pectusculum , ī, n. (Demin. von pectus), das Brüstchen, Hieron. epist. 22, 30 Fulg. myth. 1. praef. p. 13 M. u. 2, 9.
Tūsculānēnsis , e, s. Tūsculānus( unter Tusculum).
quot , Adi. plur. indecl. (altind. kāti, griech ... ... a) interrog.: quot calamitates? Cic. – b) relat.: quot dies erimus in Tusculano, wie viele Tage, d.i. solange ich im T. sein werde, ...
thūs , Thusculum , s. tūs, 2. Tūsculum.
vēndito , āvī, ātum, āre (Intens. v. vendo), ... ... feilbieten, I) eig.: oleum, Varro fr.: merces, Cornif. rhet.: Tusculanum, Cic.: agellum, Plin. ep.: necessaria funeribus (die Leichenrequisiten), Sen. ...
1. ap-pingo (ad-pingo), pinxī, pictum, ere, ... ... delphinum silvis, Hor. de art. poët. 30; u. so colorem vetusculum (bildl.), Fronto de eloqu. ep. 3. p. 151, 8 ...
supernus , a, um (super), oberhalb ( oben ... ... befindlich, der obere, pars, Plin.: litora, Mela: Tusculum, hoch gelegen, Hor.: numen, die oberen (himmlischen) Mächte, ...
porticula , ae, f. (Demin. v. porticus), die kleine Galerie, Tusculani, Cic. ep. 7, 23, 3. Corp. inscr. Lat. 3, 430.
cōn-senēsco , senuī, ere, ergreisen, vergreisen, I) ... ... Alter) gelangen, ein hohes Alter erreichen, von Pers., ibi (Tusculi) per quattuordecim annos cum uxore, Eutr.: in agris amoenissimis, Eutr.: hāc ...
... facere, ire, proficisci), inde cogito in Tusculanum, deinde Arpinum, Romam ad Kal. Iun., Cic.: etiam Lepidus cras ... ... gedenken (verst. esse), eo die cogitabam in Anagnino, postero autem in Tusculano, Cic. – c) so u. so denken = ...
1. in , Praepos. mit Acc. = είς, u ... ... iubere, in das G. bringen u. dort verwahren lassen, Liv.: in Tusculanum futurum esse, kommen wollen, Cic.: adesse in senatum, in den ...
1. sum , fuī, esse (ein unregelmäßiges, aus Teilen zweier ... ... aber Cic. ad Att. 15, 4, 2 Wesenberg quo die in Tusculanum essem venturus). – i) esse in m. Abl., in einer Schrift ...
aes , aeris, n. (got. aiz [Genet. ... ... aeris solutio, Liv. – auch aes allein = »Schulden«, pro aere Tusculanum proscripsisse audio, Cic.: aes confessum, XII tabb. b. Gell. – ...
2. colo , coluī, cultum, ere ( aus *quelō, ... ... colens, der Landmann, Ggstz. negotians, Sen.): arvum, Apul.: agrum in Tusculano, Liv.: agrum manibus suis, Eutr.: praedia studiose, Cic.: hortum exiguā stipe ...
1. ager , agrī, m. (griech. ἀγρός, gotisch ... ... das Gebiet, Setinus, Titin. fr. u. Cic.: Tusculanus, Veiens, Cic.: Helvetius, Caes.: agrum nostrum invadere, Liv. – / ...
Buchempfehlung
Der junge Wiener Maler Albrecht schreibt im Sommer 1834 neunzehn Briefe an seinen Freund Titus, die er mit den Namen von Feldblumen überschreibt und darin überschwänglich von seiner Liebe zu Angela schwärmt. Bis er diese in den Armen eines anderen findet.
90 Seiten, 5.80 Euro