zōdiacus , ī, m. (ζωδια ... ... gen.): signifer, quem Graeci vocant zodiacon, Censor. 8, 4: zodiaci circulus od. orbis, Chalcid. Tim. 78 u. 108. – adi., zodiacum diastema, Sidon.: zodiacus tractus, Mart. Cap.: zodiacus circulus, Hyg.
mūtātor , ōris, m. (muto), I) der Veränderer, varii m. circulus anni (= zodiacus), Lucan. 10, 212. – II) der Vertauscher, equorum, i.e. desultor, Val. Flacc. 6, 161: mercis Eoae, ...
circumflexus , ūs, m. (circumflecto), die Umbiegung, Wölbung, mundi, Plin. 2, 1: zodiaci orbis, Chalcid. Tim. 108.
circulus , ī, m. (Demin. v. circus), die ... ... circulus, qui horizonta rectis lineis secat, Sen.: horizon sive finiens circulus, Sen.: zodiacus circulus, Hyg.: lacteus circulus, die Milchstraße (bei Cic. lacteus orbis), ...
inter-seco , secuī, sectum, āre, auseinander schneiden, ... ... II) übtr., v. Örtl., der Lage nach durchschneiden, schneiden, zodiacum, Macr. sat. 1, 12, 1: Tiberis intersecans urbem aeternam od. ...