habilis , e (habeo), I) leicht zu handhaben, ... ... mit Dat., figura corporis habilis et apta ingenio humano, Cic.: Aegyptum habiliorem annonae publicae reddere, Suet.: ... ... proelio, Tac.: lectuli otio quam labori proeliorum habilior, Val. Max. 5, 7, 1: mit ...
lābilis , e (1. lābor), leicht gleitend, I) eig.: labilis et mobilis specus aquae, Augustin.: aqua naturā res labilis, Arnob.: quaequam lab. qualitas, Cael. Aur.: limus, schlüpfriger, Amm ...
stabilis , e (sto), fest, feststehend, nicht wankend, ... ... .: res (Ggstz. res incerta), Sen.: imperium stabilius, Tac.: quaestus stabilissimus, Cato r.r. praef. § ... ... , ist fest beschlossen, Plaut. Bacch. 520. – subst., stabilia, ium, n., das ...
amābilis , e, Adi. m. Compar. u. ... ... holder Wahn der Betörung, Hor.: vultu amabilis, Sen.: ut ameris amabilis esto, Ov.: erat cunctis hominibus amabilis, allgemein beliebt, Vopisc.: amabilior mihi Velia fuit, quod te ...
stabilio , īvī, ītum, īre (stabilis), machen, daß etwas feststeht u ... ... leges, Cic.: hoc probe stabilito et fixo, wenn dieses unumstößlich festgestellt ist (feststeht), Cic.: stab ... ... einflößen, Gell. 12, 5, 3. – / Synkop. Imperf. stabilibat, Enn. ann. 43. ...
flābilis , e (flo), I) hauchbar = luftig, luftartig, Cic. Tusc. 1, 66: pulvisculi, Arnob. 2, 49: elementum, spiritus, Augustin. de anim. orig. 3, 4, 4 u. 5: aura, Augustin. ...
viābilis , e (via), gangbar, petra viabilis calli, Itin. Alex. 44 (102): instar saxi viabilem sese transeuntibus viris praebere (v. einem Flusse), Iul. Val. 2, 26 (14). p. 91, 34 K.
piābilis , e (pio), I) passiv, sühnbar, fulmen, Ov. fast. 3, 289. – II) aktiv, sühnend, palma, Ven. Fort. carm. 2, 4, 18.
meābilis , e (meo), I) passiv = gangbar, transitus, Plin. 6, 2. – II) aktiv = durchdringend, aër, Plin. 2, 10.
arābilis , e (aro), pflügbar, campus nullis, cum siccum est, arabilis tauris, Plin. 17, 41.
beābilis , e (beo), beseligend, palma, Ven. Fort. carm. 2, 4, 18.
Viābilia , s. Vibilia.
in-habilis , e, I) unhandlich, schwer zu handhaben ... ... is, cui omnis ex studiis gratia, inhabilis studiis fuerit, Plin. ep.: m. ad u. Akk., multitudo inhabilis ad consensum, Liv.: inh. ad imperium, Vopisc.: m ...
mīrābilis , e, Adi. (miror), I) wunderbar, ... ... , quam non multum differat, Cic.: quid enim mirabilius quam etc., Sen.: mirabiliores quam Alexander, Liv.: fuit mirabilius, Cic.: m. folg. quantum ... ... in modum, auf außerordentliche Art, Cic.: ista quo maiora ac mirabiliora fecisti, eo etc., Cic.: ...
notābilis , e (noto), I) bemerkenswert, a) ... ... denkwürdig, exitus, Cic.: hic gravi saevitiā notabilis (fuit), Eutr.: eo notabilior fuit, quia etc., Tac. – b ... ... , Sen. de ira 1, 2, 2: in nullo hoc fiebat notabilius, Sen. exc. contr. ...
optābilis , e (opto), wünschenswert, mihi pax in ... ... sit, Sen. – alci optabilius est m. folg. Infin., certe optabilius Miloni fuit dare iugulum P. Clodio, Cic.: utrum bono viro et sapienti optabilius (esse) putas sic ...
... , Ov.: res nullis medicamentis sanabilis (v. Brustkrebs), Ambros.: dolor sanabilior, Cels.: Ggstz. plaga mihi sanabilis, illi pestifera, Cic. ... ... , Sen. – II) heilsam, ista paenitentia cruciabilis non sanabilis, Augustin. serm. 18, 5: erit sanabilius ergo ...
affābilis , e, Adj. m. Compar. ... ... i. leutselig, zutulich, affabilis, blandus, Nep.: meditor esse affabilis, Ter.: in omni sermone omnibus ... ... blandum et affabile, Sen.: huius pueritia affabilis parentibus, Spart.: alius erit affabilior, alius expeditior, alius promptior in ...
mūtābilis , e (muto), wandelbar, veränderlich, launisch, omne corpus ... ... Verg.: pectus m., das sich lenken, zureden läßt, Ov.: quid ... mutabilius? Val. Max.: mutabilissimae sunt deorum voluntates, Porc. Latro decl. in Catil. 16.
cūrābilis , e (cura), I) Sorge schaffend, Iuven. 16, 21 (vgl. aber Heinrich, der verbindet curabilis iniuria, die heilbare Beleidigung, d.i. heilbare [zugefügte] Wunde ...
Buchempfehlung
Der 1890 erschienene Roman erzählt die Geschichte der Maria Wolfsberg, deren Vater sie nötigt, einen anderen Mann als den, den sie liebt, zu heiraten. Liebe, Schuld und Wahrheit in Wien gegen Ende des 19. Jahrhunderts.
140 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro