cōnsecūtio , ōnis, f. (consequor), I) die Folge ... ... 8. Cic. de or. 3, 113; top. 53: consecutionem alcis rei afferre, d.i. etwas zur Folge haben, Cic. de fin. 1, ...
prōsecūtor , ōris, m. (prosequor), der Begleiter bei der Beförderung von Personen u. Sachen, der Fortschaffer, a) eines Verbrechers, der Häscher, Macer dig. 48, 3, 7. – b) einer Sache, auri, Cod ...
fēstīnātio , ōnis, f. (festino), die Hast, ... ... Curt.: quasi par in oppido festinatio et ingens terror erat, Sall. fr.: quid afferebat festinationis? Cic. Mil. 49: m. subj. Genet., alcis, Curt ...
perennitās (peremnitās), ātis, f. (perennis), die beständige Dauer, Beständigkeit, a) konkr. Ggstde.: cibi, Plaut.: perennitatem afferre frugibus conditis, Colum.: stirpi acquirere perennitatem longissimam, Colum.: Plur., fontium ...
adiūmentum , ī, n. (adiuvo), das Unterstützungs-, Beförderungsmittel ... ... Cic.: alci esse adiumento ad alqd od. in alqa re, Cic.: alci adiumentum afferre ad alqd, Cic. – v. Pers., Cornif. rhet. u. ...
cōnsultrīx , īcis, f. (Femin. zu consultor), die Ratschafferin, Fürsorgerin, natura... consultrix et provida utilitatum opportunitatumque omnium, Cic. de nat. deor. 2, 58.
difficultās , ātis, f. (difficilis), I) die Schwierigkeit ... ... labor, Quint.: difficultatem habere, Cic.: magnam haec res Caesari difficultatem ad consilium capiendum afferebat, si... ne etc., Caes. b. G. 7, 10, 1: ...
cōnfīdentia , ae, f. (confidens), die Zuversicht, ... ... etw., nusquam stabulumst (eine Unterkunft) confidentiae, Plaut. most. 350: confidentiam afferre hominibus, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 9. – ...
frūmentātor , ōris, m. (frumentor), der Getreideherbeischaffer, I) durch Einkauf, der Getreidekäufer, Getreidehändler, -lieferant, Liv. 2, 34, 4. – II) durch Furagieren, der Futterholer, Furagierer, als milit. ...
autogenitor , ōris, Akk. ōra, m. (αυτός u. geno = gigno), der Sichselbsterschaffer, Iren. 1, 14, 3.
colliciāris , e (colliciae), zur Wafferrinne gehörig, tegula, Kehl-, Hohlziegel, Cato r. r. 14, 4.
affectātrīx , īcis, f. (affectator), die Nachäfferin, veritatis, Tert. praescr. haeret. 7.
lūdificātor , ōris, m. (ludifico), der Fopper, Äffer, Plaut. most. 1066.
ratio , ōnis, f. (reor, ratus), ... ... habeat (vernünftigen Grund hat), recte fit, Sen. rhet.: facti aliquam rationem afferre, Cic.: nihil rationis affers, quamobrem etc., Cic.: tertiam rationem affertis, quod etc., Cic.: rationem subicit, Cic.: ad hanc sententiam cum reliquis ...
... u. Tac.: domi motus orti, Liv.: intumescente motu, Tac.: motum afferre rei publicae, Cic. – 3) die Wendung nach ... ... ) non tantum impendere video, quantum tu aut vides aut ad me consolandum affers, Cic.: se quoque ad motus fortunae movere coepit, ...
... Soldaten [über Cäsar]) videri proelium defugisse magnum detrimentum afferebat, Caes.: opinionem afferunt populo (sie flößen dem V. das günstige V. ... ... . dial. 10, 1: cupidi opinionis, Quint. 12, 9, 4: affert et ista res opinionem, Quint. 2 ...
... u. Infin., Cic.: si spem afferunt, ut etc., Cic. de amic. 68: spes magna est, ut ... ... gute Hoffnung, Cic.: spem alci facere od. ostendere od. afferre, Cic.: spem alcis explere, Liv. u. (Ggstz. frustrari) ...
fāma , ae, f. (φήμη dor. φάμα ... ... Cic., fama pervenerat Tarentum, Liv., fama exierat (war erschollen), Nep., fama affert od. fama affertur, Liv., fama perfertur, Caes., fama per orbem terrarum percrebuit, Caes., fama ...
1. metus , ūs, m., die ... ... metum, in quo nunc est, adimere, Ter.: admovere parvum metum, Liv.: afferre alci metum (v. einer Sache), Cic.: neque id ullum metum affert, Cels.: amovere metum, Ter. u. Cic. u. (Ggstz ...
... afferre aliquid novi, Komik.: iam iam diu nihil novi ad nos afferebatur, Cic., u. eine neue Erscheinung, id novum contuens ... ... Liv.; u. neue Einrichtungen, multa in re militari nova afferre (einführen), Nep. – B) insbes.: a ...
Buchempfehlung
Die schöne Böhmin Bozena steht als Magd in den Diensten eines wohlhabenden Weinhändlers und kümmert sich um dessen Tochter Rosa. Eine kleine Verfehlung hat tragische Folgen, die Bozena erhobenen Hauptes trägt.
162 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro