dī-vexo , āvi, āre, I) mißhandelnd hin und her ... ... . jmd. auf alle Weise mißhandeln, hudeln, alcis rem, Plaut.: agros civium optimorum, Cic.: verb. omnia divexare et diripere, Cic ...
1. dē-meto , messuī, messum, ere, abmähen, I) eine Frucht: hordeum, Cato fr.: fructus, Cic ... ... II) prägn. = einen Acker usw. abmähen, abernten, alienos agros, Cic. de rep. 3, 15.
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... u. abstr. Subjj., Mysiam Libyamque aiunt abundare frumentis; nec tamen Apulos Campanosque agros opimis defici segetibus, Mela: haec amoenitas deficitur aquā salienti, Plin. ep.: ...
prō-cēdo , cessī, cessum, ere, vorwärts-, fortgehen, - ... ... Suet.: ante portam, Liv.: ultra portas, Prop.: extra munitiones, Caes.: in agros, v. Stieren, Ov.: ad litus passu anili, Ov.: ad excubitores ...
impetus , ūs, m. (impeto), das Vorwärtsdrängen, ... ... ferociter hostem, Liv.: impetum facere in alqm, Caes. u.a., in agros, Liv.: impetum dare (machen), Liv.: impetum dare in alqm, in ...
ad-iungo , iūnxi, iūnctum, ere, anknüpfen, anbinden, ... ... schlagen, Ciliciam ad imperium populi Rom., Cic.: societati Achaeorum Lacedaemonios, Liv.: agros populo Rom., Cic.: vectigalia (sc. ad imp. populi Rom.), Cic. ...
dē-fīnio , īvī u. iī, ītum, īre, I) ... ... näher bestimmen, -bezeichnen, -angeben, -andeuten, -feststellen, cur eos (agros) non definis neque nominas? definio, inquit, Italiam, Cic.: universam et propriam ...
ex-tendo , tendī, tēnsum u. tentum, ere, ... ... od. me epistulā, mein Brief ist lang geworden, Plin. ep.: agros, erweitern, vergrößern, Hor.: verba (Ggstz. corripere), Quint.: pretium ...
in-quino , āvī, ātum, āre (in u. Stamm ... ... . – m. Abl., lignum contumeliā (v. Fröschen), Phaedr.: eos agros ereptos rei publicae turpissimis possessoribus, Cic.: senatum libertorum filiis lectis, Liv.: amplissimi ...
propero , āvī, ātum, āre (properus), I) intr. vom ... ... b) v. Lebl.: α) v. Konkr.: properans aqua per amoenos agros, Hor. de art. poët. 17: lanificium, in quo properant omnium mulierum ...
dē-verto (altlat. dē-vorto), vertī (vortī), versum ... ... devortar, Ter.: v. Wegen, vicinales viae, quae de publicis devertuntur in agros, Gromat. vet. – bes. zur Einkehr = einkehren, ...
con-dōno , āvī, ātum, āre, jmdm. etw. ... ... Richter) zuerkennen, Cic.: apothecas hominibus nequissimis, Cic.: facultas agrorum (st. agros) suis latronibus condonandi, Cic. Phil. 5, 6. – b) übtr ...
... . Länderei usw. an Kolonisten, loca, Cic.: agrum, Liv.: agros (= die Menschen an Ackerbau gewöhnen), Hor.: locum, in quo novum oppidum aedificetur, Liv.: m. Dat., agros colonis od. legionibus, Cic.: urbem agrumque colonis, Liv.: agrum ...
ar-rīdeo (ad-rideo), rīsī, rīsum, ēre, dazu ... ... . den Eltern), Sen. – β) m. Acc. pers., vos (agros) nunc alloquitur, vos nunc arridet ocellis, Val. Cato ecl. e Lyd. ...
dī-moveo , mōvī, mōtum, ēre (dis u. moveo; ... ... , aëra tenebrosum, Verg.: dimotis omnibus paulum requievit, Tac.: gaudentem patrios findere sarculo agros Attalicis condicionibus numquam dimoveas, von seiner Scholle losmachen, Hor. – 2) ...
lectīca , ae, f. (lectus), I) die Sänfte ... ... gestare, Hor.: lecticā octophoro ferri, Cic.: lecticā militari ferri, Curt.: lecticā per agros ferri, Sen. rhet.: eādem lecticā usque in cubiculum deferri, Cic.: in ...
pūblicē (altlat. in Inschriften poblice), Adv. (publicus), I ... ... ., zum Schaden des Staates, Ter.: p. esse laudem, quam latissime vacare agros, es mache dem Staate Ehre, Caes.: p. scribere od. ...
incurso , āvī, ātum, āre (Intens. v. incurro), ... ... .: obvios, Tac.: Canninefates, Tac.: aciem, Tac.: armenta vel greges, Amm.: agros, einfallen, Streifereien machen in usw., Liv. – im Passiv, ...
dē-plōro , āvī, ātum, āre, I) intr.: A) ... ... etw. verzweifeln, etw. verloren geben, aufgeben, agros, Liv.: diem, Quint.: spem Capuae retinendae deploratam apud Poenos esse, Liv.: ...
dictito , āvī, āre (Frequ. v. dicere), immer ... ... u. Infin., Catilinam Massiliam (nach M.) ire, Cic.: suos omnes agros esse, quos etc., Cic.: se domo patriāque expulsos omnibus necessariis egere rebus, ...
Buchempfehlung
Diese »politische Komödie in einem Akt« spiegelt die Idee des souveränen Volkswillen aus der Märzrevolution wider.
30 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro