archidiacōn , onis, m., der Ober - od. Archidiakonus, Eccl.
archidiaconus , ī, m. (ἀρχιδιάκονος), der Ober - od. Archidiakonus, Eccl.
archidiaconātus , ūs, m. (archidiaconus), das Archidiakonat, Eccl.
Clutomēstōridysarchidēs , ae, m. (* Κλυτομηστωριδυσαρχίδης), komischer Name bei Plaut. mil. 14.
... I) Agis I., Sohn des Königs Archidamus II., Bruder des Agesilaus, regierte während des größten Teils des peloponn. ... ... Nep. Ages. 1, 4. – II) Agis II., Sohn des Archidamus III., reg. 338–330 v. Chr., begann aus Haß gegen die ...
Condrūsī , ōrum, m., eine germanische Völkerschaft in Gallia Belgica, wahrscheinl. im h. Archidiakonat Condros im Sprengel von Lüttich, an der Maas und Ourthe, Caes. b. G. 2, 4, 10 u. 6, 32, 1. – ...
rēgno , āvī, ātum, āre (regnum), I) intr. ... ... – teils im üblen Sinne, regnavit is (Gracchus) quidem paucos menses, Cic.: Timarchidem fugitivum in omnibus oppidis per triennium scitote regnasse, Cic.: nec libertate iam contentos ...
Agēsilāus , ī, m. (Ἀγησίλα ... ... 1, 11, 31 – II) König von Sparta, Sohn des spart. Königs Archidamus (aus der Familie der Prokliden), Überwinder des persischen Satrapen Tissaphernes am Paktolus in ...