cōn-scendo , scendī, scēnsum, ere (con u. scando), ... ... navigium, navigium parvum, Curt.: classem, Verg. u. Liv.: cavatum ex materia alveum, Vell.: puppim, Ov. – zugl. m. Ang. ...
com-misceo , miscuī, mixtum u. mīstum, ēre, ... ... aus od. durch Vermischung hervorge gangen, materiae ex utroque commixtae, Quint.: Silvius Italo commixtus sanguine, Verg. – / ...
silvester , tris, tre, u. gew. silvestris , e ... ... Wildbret, Capit. – cursus, in Wäldern, Cic.: umbra, Ov.: materia, Holz aus den Wäldern, Liv.: feritatem illam silvestrem primo servare, deinde ...
interpolo , āvī, ātum, āre (interpolis), I) aufstutzen, ... ... 12, 59: eādem terrā lacte dilutā tectoriorum albaria, Plin. 35, 194: antiquior materiae origo, nunc vitri similitudine interpolata, Plin. 36, 197: im Bilde, ...
tractātio , ōnis, f. (tracto), die Betastung, Bearbeitung ... ... Betreibung, 1) im allg.: philosophiae, Cic.: litterarum, Cic.: huius materiae, Sen. rhet.: veterum scriptorum, Gell. – 2) insbes.: a) ...
expolītio , ōnis, f. (expolio), das Abglätten, Abputzen ... ... die Ausbildung, inventi artificiosa, Cic.: in verbis inest quasi materia quaedam; in numero autem expolitio, Cic. – als Redefig., Cornif. ...
trans-mitto (trāmitto), mīsī, missum, ere, I) einen ... ... eig.: a) übh.: pecora in campum, Tac.: in formas coactam materiam, Colum. – b) über ein Gewässer, übersetzen lassen, übersetzen, ...
ad-haerēsco , haesī, ere, hängen-, kleben-, stecken bleiben, ... ... Cael. in Cic. ep.: nonne providendum senatui fuit, ne in hanc tantam seditionis materiam ista funesta fax adhaeresceret, Cic. – v. geschleuderten Geschossen, Bränden, ...
congressus , ūs, m. (congredior), das Zusammenschreiten ... ... meos, suche mich auf, Verg. – übtr., esse alios alibi congressus materiai, die innige Vereinigung, Lucr. 2, 1065: vitatur duriorum ...
im-bēcillus , a, um (vgl. baculum), schwach, ... ... vina, Plin.: prout (vinum) ingenio imbecillum aut validum fuit, Macr.: imbecillissimam vero materiam esse omnem caulem oleris, Cels. – c) v. Heilmitteln, ...
appellātio , ōnis, f. (1. appello), das Antönen ... ... . – insbes., der Titel einer Schrift, hoc opusculum nec materiā amoenum est nec appellatione iucundum, Auson. parent. praef. p. 28 Peiper. ...
posteā-quam , Coni., nachdem (bei Cicero vorherrschend vor ... ... , Cic. – b) mit Konj. des Plusquamperf., posteaquam flamma circa illam materiam virgas comprehendisset, Vitr. 2, 9, 16 (Cic. de imp. Pomp. ...
lūculentus , a, um (luceo, lux), I) recht hell ... ... Cic. – d) dem Inhalte nach, oratio, Sall.: erudita et luculenta materia, Plin. ep.: verbis luculentioribus et pluribus rem eandem comprehendere, Cic.: sermo ...
aeternitās , ātis, f. (aeternus), die ewige Dauer, ... ... Cic.: u. so aet. animarum, Sen. ep. 102, 2: cedri materiae, Plin.: imperii, Suet. – dah. a) ewige Fortdauer im ...
praestituo , stitui, stitūtum, ere (prae u. statuo), ... ... Termin, Cic.: pr. regulam, Tert.: eadem praetia, (so!) etiam materiae pineae sunt praestituta, Edict. Diocl. 12, 9: praetor numquam petitori praestituit, ...
moderātrīx , trīcis, f. (Femin. zu moderator), I) ... ... 42. – II) übtr., die Leiterin, Beherrscherin usw., materiae universae fictricem et moderatricem divinam providentiam esse, Cic.: curia m. officii, ...
prae-sterno , ere, vorstreuen, vorher zurechtmachen, eo praesternebant ... ... ebnest, Plin. ep. 5, 8. § 14: tuis laudibus tuisque virtutibus materiam campumque praesterni, Stoff u. Spielraum dargeboten werde, Plin. pan. 31, ...
in-violābilis , e, unverletzlich, a) absol., v ... ... b) m. Dat. für wen (= von wem )? materia inviolabilis flammis, Sen.: velut inviolabile telis servabant sacrumque caput, Sil.
1. interminātus , a, um (v. in u. ... ... cursus, Iul. Val. 1, 31 (33). v. 22: quod ei (materiae) interminata magnitudo, Apul. de dogm. Plat. 1, 5: nec sit ...
dēmōnstrātīvus , a, um (demonstro), hinzeigend, zeigend, I ... ... Quint. 3, 4, 12 sqq.), genus (orationis), Cic.: causa, Cic.: materia, Quint.: sententiae, Isid. – subst., dēmōnstrātīva, ae, f., ...
Buchempfehlung
Der neurotische Tiberius Kneigt, ein Freund des Erzählers, begegnet auf einem Waldspaziergang einem Mädchen mit einem Korb voller Erdbeeren, die sie ihm nicht verkaufen will, ihm aber »einen ganz kleinen Teil derselben« schenkt. Die idyllische Liebesgeschichte schildert die Gesundung eines an Zwangsvorstellungen leidenden »Narren«, als dessen sexuelle Hemmungen sich lösen.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro