īnflētus , a, um (in u. fleo), unbeweint, Verg. Aen. 11, 172. Val. Flacc. 6, 651. Auson. parent. 10, 1. p. 47, 1 Schenkl.
in-dēflētus , a, um (in u. defleo), unbeweint, unbeklagt, animae, Ov. met. 7, 611.
in-dēplōrātus , a, um (in u. deploro), unbeweint, Ov. met. 11, 670 u. trist. 3, 3, 46.
illacrimōsus , a, um (in u. lacrimosus), unbeweint, obitus, Amm. 14, 11, 24.
lacrimo (altlat. lacrumo), āvī, ātum, āre (lacrima), ... ... gaudia, Ven. Fort. – Partiz. passiv lacrimātus, v. Pers. = beweint, Ven. Fort. carm. 6, 5, 273; v. Lebl., ...
Phaëthōn , ontis, Akk. ontem u. onta, m. ... ... Akk. as, f., die Phaëthontiaden, Schwestern des Phaëthon, beweinten ihren Bruder so, daß sie in Pappelbäume oder nach anderen in Erlen und ...
Meleager u. Meleagros u. - us , ī ... ... b) nach der Sage Schwestern des Meleager, die seinen Tod so beweinten, daß sie endlich in jene Hühner verwandelt wurden, Ov. met. 8, ...
lāmentor , ātus sum, ārī, I) v. intr. wehklagen ... ... , 11. – Partiz. lāmentātus, a, um passiv, α) beweint, Sil. 13, 712. – β) mit Wehklagen erfüllt, von ...
lacrimōsus (lacrumōsus), a, um (lacrima), voller Tränen, ... ... od. Jammer erregend, viel Tränen od. Jammer kostend, viel beweint, jammervoll, funera, bellum, Hor.: iussa, traurige, Ov.: ferarum ...
il-lacrimābilis , e (in u. lacrimabilis), ohne Tränen ... ... 30 (36), 3. p. 78 Schenkl. – II) passiv = unbeweint, Hor. carm. 4, 9, 26.