bullātus , a, um (bulla), I) (v. bulla no. I) wasserblasenartig, ... ... 24 M. – B) eine Bulla am Halse tragend, mit einer Bulla geschmückt, puer, Scip. Afr. b. ...
de-ambulo , āvī, ātum, āre, sich ... ... ergehen, spazieren gehen, aegrotus saliat deciens et deambulet, Cato: eamus deambulatum, Cato: abi deambulatum, Ter.: exiisse deambulatum in hortos, Augustin.: d. in solario, Vulg ... ... horti partes, Augustin.: solus secreto deambulabat, Suet. – / Cic. de legg. 1, 14 jetzt ...
atābulus , ī, m., bei den Apuliern Name des brennend heißen, trockenen Südostwindes ... ... , 5, 78 (dah. bei Gell. 2, 22, 25 Horatianus ille atabulus): Calaber at., Sidon. epist. 1, 5.
bubulcus , ī, m. (bos), der Ochsentreiber, -knecht, als ... ... , 50. Col. 1. 6, 8. Petr. 39, 6. Gloss. ›bubulcus, βοηλάτης, βουφορβός, βοώτης‹.
bullātio , ōnis, f. (bullo), das Blasenwerfen, Aufsprudeln, sparsa b. magnetis, von einzeln in kugelförmigen Stücken zutage kommendem Gestein, Ggstz. cautes continua (fortgesetzte Steinbildung), Plin. 34, 148.
ad-ambulo , āre, I) bei od. neben etw. auf - u. abgehen, ad ostium, Plaut. Bacch. 768. – II) neben jmd. od etw. hergehen, ...
fābulōsē , Adv. (v. fabulosus), fabelhaft, f. multa de hominum aevo referre, Plin.: iocose fabuloseque multa iactitare, Petron.: ut Homerus fabulosius canit, Amm.: fabulosissime antiquis narrata (insula), Plin.
barbulus , ī, m. (Demin. v. barbus) = φάγρος ἰχθύς, ein in Istrien marmora, in Venetien dentale gen. Fisch (Gadus barbatus, L.), Gloss. II, 28, 21.
ab-ambulo , āre, wegwandeln, Paul. ex Fest. p. 26, 10. Vgl. Gloss. ›abambulo, κατ' ἰδίαν περιπατῶ. διακινῶ‹.
canabula , ae, f., eine zur Trockenlegung der Grundstücke bestimmte Abzugsröhre, Gromat. vet. 227, 14; 228, 25 u. ö. Vgl. Rudorff 2, 269 f.
dēsūbulo , āvī, āre (de u. subula), aufritzen, Varro sat. Men. 483; vgl. Vahlen Coniect. in Varronis sat. Men. p. 115 sq.
dicābula u. dicibula , ōrum, n. (2. dico), leeres Geschwätz, Märchen, Mart. Cap. 8. § 809. Tert. adv. Valent. 20.
bullītio , ōnis (bullio), f., das Sprudeln eines Wassers, Serv. Verg. georg. 1, 110. Alex. Trall. 2, 271.
Eubul eu s , eī, m. (Ευβουλεύς), einer der Dioskuren, Cic. de nat. deor. 3, 53.
ex-fībulo , āre, von der Schnalle befreien, lüften, avulsis ilia zonis, Prud. psych. 633.
bulbulus , ī, m. (Demin. v. bulbus), die kleine Zwiebel, Bolle, Pallad. 3, 21, 3.
bullītus , ūs, m. (bullio), das Sprudeln, Wallen, aquae, Vitr. 8, 3, 3.
co-ambulo , āre, mitgehen, Vulg. sap. 19, 2. Claud. Mam. de stat. an. 1, 3. § 3.
ex-ambulo , āre, herausspazieren, hinc foras, Plaut. Epid. 165 G.
bulbōsus , a, um (bulbus), knollig, radix, Plin. 21, 102 u.ö.
Buchempfehlung
Die neunzehnjährige Else erfährt in den Ferien auf dem Rückweg vom Tennisplatz vom Konkurs ihres Vaters und wird von ihrer Mutter gebeten, eine große Summe Geld von einem Geschäftsfreund des Vaters zu leihen. Dieser verlangt als Gegenleistung Ungeheuerliches. Else treibt in einem inneren Monolog einer Verzweiflungstat entgegen.
54 Seiten, 4.80 Euro