com-memoro , āvī, ātum, āre, etw. »sich oder ... ... erwähnen, etw. darlegen, anführen, m. Acc., humanam societatem, Cic.: Xenophontis iucunditatem, Quint. – m. folg. Acc. u ...
persevēro , āvi, ātum, āre, I) intr. bei etw. ... ... amicitiarum fides perseverat, Apul. dogm. Plat. 2, 19 extr.: quod ei ius societatis perseverabat, Dict. 2, 2 extr.: prägn., v. Pers., tribuni ...
im-patiēns , entis (in u. patiens), Adi. m ... ... verhaßt) ist, mit der R. nimmer befreundet, Vell. u. Sen.: societatis, sich in kein geselliges Zusammenleben fügend, ungesellig, Tac.: obsidionis ...
complexio , ōnis, f. (complector), die Umschlingung, Umfassung ... ... potest, Cic. de or. 3, 182: nec acervatim multa frequentans unā complexione devinciet, in eine Periode zusammendrängen, zwängen, Cic. or. ...
turpitūdo , inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche ... ... atque infamiam delere ac tollere potestis, Cic. – Plur., flagitiorum ac turpitudinum societas, Cic.: immensa aliqua vorago est aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium, Cic.: sunt ...
praeripio , ripuī, reptum, ere (prae u. rapio), I ... ... infuso, aufgezehrt, Cael. Aur.: ne illum praeripiat tibi, Ter.: alci victoriae societatem, Auct. b. Alex.: aliis laudem, Cic. – 2) insbes.: ...
1. comitātus , ūs, m. (comitor), I) die ... ... , das Gefolge, die Umgebung, praedonis improbissimi societas atque comitatus, Cic.: muliebris ac delicatus ancillarum puerorumque comitatus, Cic.: magno comitatu ...
sānctitās , ātis, f. (sanctus), I) die Heiligkeit ... ... . – b) die Frömmigkeit gegen Gott, deos placatos pietas efficiet et sanctitas, Cic.: religionum sanctitates, eine vernünftige u. vom Aberglauben gereinigte ...
respectus , ūs, m. (respicio), I) das Zurückblicken ... ... die Rücksicht, Berücksichtigung, Aussicht, Romanorum maxime respectus civitates movit, Liv.: faciet nos moderatiores respectus nostri, Sen.: sin aliquis respectus mei, Liv.: aliquem respectum ...
appetītio , ōnis, f. (appeto), I) das Greifen ... ... , 1, 29. – m. Genet., alieni, Cic.: principatus, Cic.: societatis, Sen. – im Zshg. = die Eßbegierde, der ...
... durch Abl., qui eiusdem linguae societate coniunctus est, Cic.: patrimonii possidendi habendaeque scholae communione coniuncti, Val. Max ... ... ohne Ang. wodurch?), Segestani cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione se coniunctos esse arbitrantur, Cic.: qui ...
coniūnctio , ōnis, f. (coniungo), die ... ... zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem ...
dis-similis , e, Adi. m. Compar. u. Superl., unähnlich, ungleichartig (Ggstz. similis, ... ... motus, Cic.: labor voluptasque dissimillima naturā (ihrem Wesen nach ganz verschiedene Zustände) societate quādam inter se naturali sunt iuncta, Liv.
cōnsortium , ī, n. (consors), die Teilhaberschaft, Mitgenossenschaft ... ... consortium admittere, Sen. – m. Genet., si in consortio, si in societate rei publicae esse licet, Liv.: rerum omnium, Sen.: c. regni, ...
crīminātio , ōnis, f. (criminor), die Beschuldigung, Anklage, bes. im üblen Sinne = die Anschwärzung, ... ... Acc. u. Infin., criminatio tua quae est? Roscium cum Flavio pro societate decīdisse, Cic. Rosc. com. 37.
colligātio (conligātio), ōnis, f. (colligare), die Verbindung, I) eig.: tota c. operis, Val. Max. 8, 14, ... ... Plur.). – II) übtr.: c. causarum omnium, Cic.: c. artior societatis propinquorum, Cic.
cōnsultātio , ōnis, f. (2. consulto), die Begutachtung ... ... pace quietos obtineamus, Liv.: ea modo, quā irent, consultatio fuit, Liv.: utra societas sit utilior, eam longe minorem ac levioris momenti consultationem esse, Liv.: an ...
congregātio , ōnis, f. (congrego), die Zusammenherdung, I) ... ... b) im weitern Sinne, der Menschen, nos ad congregationem hominum et ad societatem communitatemque generis humani esse natos, Cic. de fin. 3, 65 ...
quemadmodum oder getrennt quem ad modum , auf welche ... ... , ita, item u.a., gleichwie, wie, quemadmodum socius in societate habet partem, sic heres in hereditate habet partem, Cic.: u. so ...
exitiābilis , e (exitium), zum Untergange führend, Unheil stiftend, ... ... m. Dat. (wem? für wen?), proelium illis exitiabile, Tac.: potentiae societas, quae urbi exitiabilis fuit, Vell. – m. in u. Akk ...
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro