cōnservātor , ōris, m. (conservo), I) der ... ... (Ggstz. perditor et vexator rei publicae), Cic.: di custodes et conservatores huius urbis atque imperii, Cic. – absol., conservatoris sibi nomen, Graeco eius rei vocabulo (σωτηρο ...
vexātor , ōris, m. (vexo), der Plager, Mißhandler ... ... direptor et vexator urbis, Cic.: proditor et vexator rei publicae (Ggstz. conservator et custos), Cic.: vex. furoris, Störer, Cic.: veteres aetatulae suae ...
astator , ōris, m. (asto), der Beschützer, astator et conservator huius collegii (v. einer Gottheit), Corp. inscr. Lat. 6, 467.
perditor , ōris, m. (perdo), der Verderber, Zugrunderichter ... ... servator), Cic. Planc. 89: perd. et vexator rei publicae (Ggstz. conservator et custos), Cic. Vatin. 7: afflictor ac perd. non modo dignitatis ...
cōnservātrīx , trīcis, f. (Femin. zu conservator), die Erhalterin, Bewahrerin, c. sua, Erretterin (des Theseus), v. der Ariadne, Tert. ad nat. 2, 14 extr.: Terra mater dea pia et c. mea, Corp. inscr. ...
cūstōs , ōdis, c. (wahrscheinl. zu ἀκούω), der ... ... custos, Vell. – v. Gottheiten, Schirmer, Schutzgeist, di custodes conservatoresque huius urbis, Cic.: c. Tarenti (v. Neptun als πολιοῦχος), Hor ...
as-sūmo (ad-sūmo), sūmpsī, sūmptum, ere, an ... ... im allg. (Ggstz. alteri detrahere, Cic. de off. 3, 23): conservatoris sibi nomen, Tac. ann. 15, 71: sibi geniorum nomen, Lact. ...
Iuppiter (bessere Schreibart als Iūpiter), Genet. Iovis, m ... ... .: I. altus (der Erhabene), Verg. Aen. 12, 141: I. Conservator, I. Custos, Tac. hist. 3, 74: I. Dictaeus, Min. ...
dēsertor , ōris, m. (2. desero), der Verlasser ... ... übtr.: a) der Hintansetzer, d. amicorum (Ggstz. conservator inimicorum), Cic.: d. communis utilitatis, Cic. – b) der von ...