fīgmentum , ī, n. (fingo), I) die Bildung ... ... Erdichtung, poëtarum, Lact.: parricidiale, Spart.: laetitiae, Paneg. vet.: numquam temptatae cupiditatis figmenta, die Andichtung einer von ihnen nie gehegten Absicht (auf unser Gebiet), ...
flammifer , fera, ferum (flamma u. fero), Flammen ... ... Sen. poët. – II) übtr., feurig, hitzig, pennae (Cupidinis), Sil.: calor, Petron.: mens Sil.: nox, Lucan.
rādīcitus , Adv. (radix), mit der Wurzel, I) eig.: tulit r. altas fagos, Catull.: effodere herbas malas ... ... Stumpf und Stiel, von Grund aus, ganz, evellere actiones, Cic.: extrahere cupiditatem, Cic.: malefacta repperi r., Plaut.
1. coniūnctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... Abl. od. durch inter se, zB. vita rustica disiuncta a cupiditate et cum officio coniuncta, Cic.: ut omittam cetera, quae sunt ei cum ...
contrārius , a, um (contra), I) gegenüber (auf der ... ... Quint.: sententiae, Val. Max.: contraria diversaque inter se pugnantia naturae studia cupiditatesque, Cic.: c. pars causae, Cic.: in contrarias partes disputare od. ...
praecipuus , a, um (prae u. capio), vor ... ... besonders geeignet zu etw., von Lebl., opes eius praecipuae ad eliciendam cupidinem, Tac.: herba ad serpentium ictus praecipua, Plin.: herba dentibus praecipua, Plin.: ...
disiūnctus (dīiūnctus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... , sich von etw. unterscheidend, quae vita maxime disiuncta a cupiditate est et cum officio coniuncta, Cic.: homines Graeci, longe a nostrorum hominum ...
frūstrātio , ōnis, f. (frustro), die Täuschung ... ... . Gallorum, Liv. 38, 25, 7. – m. obj. Genet., cupiditatis, Col.: tantae rei, Liv.: frustrationem eam legis tollendae esse, Liv.
lēnōcinium , iī, n. (leno), I) das Gewerbe ... ... II) übtr.: 1) Lockungsmittel, Lockung, Verführung, verführerischer Prunk, cupiditatum lenocinia, Cic.: corporum lenocinia, die verführerischen Reize, Cic.: omnis lenocinii ...
in-honestus , a, um, I) unehrenhaft, entehrend, unrühmlich ... ... ep.: quid hoc ioco inhonestius, Val. Max. 7, 8, 9: inhonestissima cupiditas, Cic. – m. 2. Supin., coram qua (familiae subole) ...
temerārius , a, um (temere), I) planlos-, aufs Geratewohl ... ... – II) unbedachtsam, unbesonnen, unüberlegt, verwegen, wagehalsig, homo, Caes.: cupiditas, Cic.: amor, Ov.: querela, Ov.: vox, Liv.: ratio, Nep.: ...
posteritās , ātis, f. (posterus), I) die künftige ... ... memoriam posteritatemque (Andenken bei der Nachwelt) prodere, Cic.: u. so cupiditas gloriae extendatur maximaque pars eius in memoriam ac posteritatem promineat, Liv.: ...
dē-fervēsco , fervī u. ferbuī, ere, verbrausen, ... ... (von leidenschaftlichen Aufregungen) verbrausen, ausbrausen, austoben, defervescit ira, Cic.: cupiditates, studia defervescunt, Cic. – B) (gleichs. wie der Wein ausgären ...
compressio , ōnis, f. (comprimo), I) das Zusammendrücken ... ... a) die Unterdrückung, bellorum civilium, Oros. 7, 6: corporalium cupiditatum, Ambros. in psalm. 48. serm. 19. § 19: libidinis refrenatio ...
dominātrix , trīcis, f. (Femin. zu dominator), die ... ... Sen. Phaedr. (Hippol.) 90. – übtr., caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas, Cic. de inv. 1, 2: dominatrix mens, Auson. Technop. ( ...
pervagātus , a, um, PAdi. (v. pervagor), I) ... ... Cic.: vulgaris et perv. declamatio, Cic. – res in vulgus pervagata, Cic.: cupiditas illa sua nota atque apud omnes pervagata, Cic.: neutr. pl. subst., ...
imperiōsus , a, um (imperium), I) herrschend, gebietend, mächtig, populus, Großmacht, Cic.: dictatura, Liv.: virga, die Faszes, Ov.: ... ... imperiosissima, Liv.: übtr., imperiosius aequor, Hor.: carmina, Zauberformeln, Lucan.: cupiditas, Cic.
inquinātus , a, um, PAdi. (inquino no. II), ... ... Cic.: ratio inquinatissima, Cic.: vita inquinata u. inquinatissima, Val. Max.: cupiditas inquinatissima, Augustin. – vom Ausdruck, unrein, unedel, Cic. or ...
effrēnātus (ecfrēnātus), a, um, Adi. m. Compar. ... ... – II) übtr., zügellos, entfesselt, unbändig, ungezähmt, furor, cupiditas, homo, Cic.: homines effrenatae lubidinis, Sall. fr.: effrenata insolentiā multitudo, ...
continentia , ae, f. (contineo), I) das Ansichhalten ... ... verb. abstinentia et continentia, Ggstz. avaritia), continentia principum (Ggstz. cupiditates principum), Cic.: hinc continentia, illinc libido, Cic.: conferte huius libidines cum ...
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro