dēlictor , ōris, m. (delinquo), der Sünder, Cypr. ep. 59, 18.
meritum , ī, n. (mereo), I) der Verdienst ... ... Phorm. 305. – euphem. wie unser Lohn = Strafe, delictorum, Tert. apol. 21: meritum reportare, Apul. met. 8, 28 in ...
amnēstia , ae, f. (ἀμνηστί ... ... (von den Lateinern durch oblivio, venia et oblivio, abolitio facti übersetzt), delictorum publicorum, Vopisc. Aur. 39, 4: illa praeclara et famosa Atheniensium amnestia, ...
reliquātrīx , trīcis, f. (Femin. zu reliquator), die Restantin, übtr., delictorum, Tert. de anim. 35.
ex , Praep. m. Abl. (das griech. εξ ... ... , Amm.: ex tunc, Alcim. Avit.: bei den Juristen oft ex post delicto, ex post facto, s. Brisson de verbb. signif. p. 410 ...
doleo , doluī, dolitūrus, ēre, Schmerzen haben, I) ... ... animo, doleo ab oculis, doleo ab aegritudine, Plaut.: lande alienā, Cic.: delicto, schmerzlich bereuen, Cic.: dolore alcis, wegen jmds. Betrübnis, Verg ...
citer , tra, trum (cis), hierherzuliegend, diesseitig, I ... ... , früher, zeitiger, cura, Val. Max.: vita, Amm.: ultio delicto citerior, Val. Max.: citeriore die, Ggstz. longiore, ICt.: Africano ...
gaudeo , gāvīsus sum, ēre (aus *gāvideo, vgl. ... ... Abl. causae, eig. »durch etw.« deutsch »an od. über etw.«, delicto dolere, correctione gaudere, Cic.: ingenio suo, sich seinem Hange nach Herzenslust ...
2. dē-puto , āvī, ātum, āre, genau abschätzen, ... ... quovis dignum, Ter.: alqm esse hebetem aeque ac pecus, Acc. tr.: alqd delicto, anrechnen, Tert. – Spätlat. übtr., a) einem etwas ...
stringo , strīnxī, strictum, ere (ahd. strihhan, streichen, ... ... – (poet.) übtr., α) verletzen, nomen, Ov.: pectora delicto, Ov. – β) rühren, animum patriae strinxit pietatis imago, ...
im-mūnis (alte Schreibart immoenis, zB. Plaut. trin. ... ... rein von etw., m. Genet., boni, mali, caedis, Ov.: delictorum paternorum, Vell.: animus vitiorum imm., Sen. – m. Abl., calamitate ...
obnoxius , a, um (ob u. noxa), irgend etw ... ... truc. 835. – β) m. Dat. der Schuld, animus neque delicto neque libidini obnoxius, weder einem Verbrechen noch der Frivolität verfallen, Sall.: ...
dēlictum , ī, n. (delinquo), das Gefehlte, ... ... cetera quoque concedere delicta, Suet.: delictum facere, Plaut.: delicta fateri nolle, Ov.: delicto od. delictis ignoscere, Suet. u. Hor.: inque vicem illorum ...
dīmissio , ōnis, f. (dimitto), I) aktiv: A) ... ... . – b) übtr., das Erlassen, die Vergebung, delictorum, Augustin. op. imperf. c. Iulian. 2, 15 in. – II ...
exsecūtio , ōnis, f. (exsequor), I) die Vollziehung ... ... die Geltendmachung vor Gericht, stipulationis, debitae pecuniae, ICt. – delictorum, criminum, ICt. – c) die Vollstreckung ...
amputātio , ōnis, f. (amputo), das Abschneiden, ... ... Cael. Aur. chron. 4, 3, 40. – u. amp. omnium delictorum, Ausmerzung, Arnob. 1, 27 extr.
corrēctio , ōnis, f. (corrigo), die Berichtigung, ... ... 1, 30. – b) einer Pers. = die Zurechtweisung, delicto dolere, correctione gaudere, Cic. de amic. 90.
cōnscientia , ae, f. (conscio), das Bewußtsein, ... ... c. facti, Hirt. b. G.: factorum, Cic.: c. peccatorum, Cic.: delictorum, Cic.: recentis maleficii, Cic.: scelerum et fraudum suarum, Cic.: violatae per ...
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro