dignus , a, um, Adi. m. Compar. ... ... tibi omnes id, quod es dignus, duint, Ter.: si exoptem quantum dignus, tantum dent (di tibi ... ... 96. p. 87 u. 267): puer cantari dignus, Verg.: dignus alter eligi, alter eligere, Plin. pan.: sed ...
1. in-dignus , a, um, unwürdig, ... ... tuearis, Liv. – aktiv, at tu indignus, qui faceres (contumeliam), unbefugt, Ter. – η) m ... ... u. zu Hor. sat. 2, 2, 103), divitias quivis, quamvis indignus, habere potest, Cic.: ...
2. in-dignus , a, um (indignor), unwillig, Itin. Alex. 5 (12).
con-dīgnus , a, um, ganz würdig, ganz entsprechend, donum, Plaut. ... ... condignum, Gell. 3, 7, 1. – m. Genet., providentiae divinae condignus exitus, Apul. met. 10, 12. – m. Dat., condigna ...
per-dignus , a, um, sehr würdig, tuā amicitiā homo, Cic. ep. 13, 6, 4.
per-indignus , a, um, sehr unwürdig, sehr unanständig, Sidon. epist. 4, 4, 2.
dignē , Adv. (dignus), würdig, entsprechend, nach Würdigkeit, quam digne (entsprechend) ornata incedit, Plaut.: quis de tali cive satis d. umquam loquetur? Cic.: peccat uter nostrum cruce dignius? Hor.: nemo dignius imperat, Vopisc.: hunc esse rerum ...
digno , āvī, ātum, āre (dignus), würdigen, quis deos dignet, Pacuv. tr. fr.: m. Abl., hunc tanto munere digna, Calv. fr.: aeterno cunctas vario de nomine dignant, Cic. Arat.: m. Infin., Pacuv. u ...
dignor , ātus sum, ārī (dignus), I) würdigen, für würdig halten, alqm honore, Verg. u. Suet.: alqm non sermone, non visu, Tac.: m. dopp. Acc., alqm filium, für würdig halten, sein Sohn zu heißen ...
indignē , Adv. (indignus), I) unwürdig, unehrenvoll, schmachvoll, auf empörende Weise, alqm iniuriā afficere, Ter.: indignissime cervices frangere civium Rom., Cic.: indignissime perire, Caes. – II) mit Unwillen, unwillig, unmutig, entrüstet, ind. passus, ...
questus , ūs, m. (queror), das Klagen, ... ... die Wehklage, a) der Menschen, qui questus, qui maeror dignus inveniri in tanta calamitate potest? Cic.: maestis questibus, Sil.: tales effundit pectore ...
indigno , āvī, āre (indignus), entwürdigen, me indignavit condignatio tua (deine Würdigung), Acta martyr. S. Didymi 4.
dignitās , ātis, f. (dignus), I) das Würdigsein, die Würdigkeit, Tüchtigkeit, das Verdienst, honos dignitate impetratus, Cic.: laudare alqm pro dignitate, Cic.: d. consularis, W. zum Konsulat, Cic.: imperatoria, ...
damnātio , ōnis, f. (damno), I) die Schuldigsprechung ... ... liberatio, vacatio), crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensione, Cic.: dignus damnatione ignominiāque, Cic.: certus damnationis, Suet.: tutus a damnatione, Val. Max ...
indignor , ātus sum, āri (indignus), etwas für unwürdig-, für unanständig-, für empörend halten, über etwas unwillig-, unmutig-, entrüstet sein oder werden, sich entrüsten, a) v. Pers.: alqd, Cic. ...
condīgnē , Adv. (condignus), ganz (dessen) würdig, ganz entsprechend, ganz ebenso, Plaut. Men. 906 u.a. Gell. 1, 6, 4 M. Caes. bei Fronto ep. ad M. Caes. 1, 2. p. 3, ...
indignitās , ātis, f. (indignus), I) die Unwürdigkeit, Untüchtigkeit (Ggstz. dignitas), hominis, Cic.: accusatoris, Cic. – II) übtr.: A) das in jmds. Benehmen u. Behandlung liegende Unwürdige, Entrüstende, Empörende, ...
indigniter , Adv. (indignus), unwürdig, Corp. inscr. Lat. 1, 1008, 3 (Anthol. Lat. 1341, 3 M.).
perindignē , Adv. (perindignus), sehr unwillig, ferre, Suet. Tib. 50, 2.
Tēdigniloquidēs , ae, m. (te u. dignus u. loqui), ein erdichteter Name, Deinwürdigredner, Plaut. Pers. 704.
Buchempfehlung
Die vordergründig glückliche Ehe von Albertine und Fridolin verbirgt die ungestillten erotischen Begierden der beiden Partner, die sich in nächtlichen Eskapaden entladen. Schnitzlers Ergriffenheit von der Triebnatur des Menschen begleitet ihn seit seiner frühen Bekanntschaft mit Sigmund Freud, dessen Lehre er in seinem Werk literarisch spiegelt. Die Traumnovelle wurde 1999 unter dem Titel »Eyes Wide Shut« von Stanley Kubrick verfilmt.
64 Seiten, 4.80 Euro