extīnct... , s. exstinct...
exstīnctio (extinctio), ōnis, f. (exstinguo), I) das Auslöschen, luminis, ignis, Boëth. Aristot. anal. post. 2, 9. p. 549 u. 550. – propter accensiones et exstinctiones lunae, Beda argum. lun. tom. 1. ...
exstīnctor (extinctor), ōris, m. (exstinguo), der Auslöscher, Tilger, I) eig.: non exstinctor, sed auctor incendii, Cic. Pis. 26. – II) übtr., der Vernichter, Vertilger, Unterdrücker, patriae, Cic.: regiae domus ...
exstīnctus (extinctus), ūs, m. (exstinguo), das Auslöschen, lucernarum, Plin. 7, 43.