fātum , ī, n. (for, fari), der ... ... in.: fuit hoc sive meum sive rei publicae fatum, ut etc., Cic. Balb. 58: si fata ... ... Piso), Cic. Sest. 93. – Nbf. fatus, s. fātusno. II.
fātus , ūs, m. (for), I) das ... ... epist. 9, 13, 5. v. 104: Plur., Apollinis fatus, Mart. Cap. 1. § 23: promite secretos fatus, Prud. apoth. 594. – II) = fatum, das Schicksal, Petron. 42 ...
fatuē , Adv. (fatuus), albern, ungereimt, Tert. adv. Herm. 10 in.; de pat. 6 u.a. Eccl. – / Quint. 6, 4, 8 sehr zweifelhaft, s. Halm z. St.
2. Fātua , s. 2. Fātuus
1. fatua , ae, f., s. 1. fatuus
... , a) v. Pers.: puer fatuus, Cic.: monitor non fatuus, Cic.: qui futuri sunt posthac stulti, stolidi, fatui, Plaut.: fatuus est, insulsus, tardus, Ter.: fatuus et amens es, Cic. ... ... 9, 8. – β) fatuus, ī, m. u. fatua, ae, f., der ...
2. Fātuus , ī, m. (for), der ... ... 47 codd. (Vulg. Fatuelus, nach Otfr. Müller viell. Fatuolus). – Von beiden stammten Fatui u. Fatuae, weissagende Feldgötter, Mart. Cap. 2. ...
2. fātuor , ārī (2. Fātuus), begeistert sein, Iustin. 43, 1, 8. Serv. Verg. Aen. 3, 443.
1. fatuor , ārī, (1. fatuus) albern-, einfältig schwatzen, tu desine fatuari, Sen. apoc. 7, 1.
īn-fatuo , āvī, ātum, āre (in u. ... ... . b. Afr. 16, 1: infatuatur amoribus mulierum, Hieron. epist. 125, 1: v. abstr. Subjj., pro sua quemque portione adulatio infatuat, Sen. ep. 59, 13: m. abstr. Objj ...
effātum (ecfātum), ī, n. (effatus, Partic. v. effor), I) der Ausspruch = die Prophezeiung, fatidicorum et vatum, Cic. de legg. 2, 20 (ecfata): augurum, Weihungsformel, Varro. – II) ...
2. affātus , ūs, m. (affor), das Anreden, die Anrede, Ansprache (poet.), Verg. u.a. – Abl. Plur. affatibus, Augustin. ep. 259, 5. Greg. Tur. hist. Franc, 1, ...
effātus , ūs, m. (effor), das Reden, der Ausspruch, Tert. de anim. 6.
1. affātus , a, um, s. af-for.
fatuitās , ātis, f. (fatuus) = μωρία (Gloss.), die Albernheit, Einfalt, Cic. de inv. 2, 99. Apul. de dogm. Plat. 2, 4. Firm. math. 8, 19, 2. Vulg. prov. 16, 22 ...
profātus , Abl. ū, m. (profor), das Aussprechen, vocis, Sen. u.a.
profātum , ī, n., s. pro-for.
Fātuēlus , s. 2. Fātuus.
Fātuclus , s. 2. Fātuus.
praefātus , Abl. ū, m. (praefor), das Vorhersagen, Symm. epist. 10, 22.
Buchempfehlung
Die Prosakomödie um das Doppelspiel des Dieners Truffaldino, der »dumm und schlau zugleich« ist, ist Goldonis erfolgreichstes Bühnenwerk und darf als Höhepunkt der Commedia dell’arte gelten.
44 Seiten, 3.80 Euro