honor , s. honōs.
honōro , āvī, ātum, āre (honor), I) ehren, Ehre erweisen ... ... , Vell.: alqm dignis muneribus, Aur. Vict.: certantium quemque, Suet.: legato honorari, ein Legat bekommen, ICt. – B) verherrlichen, zieren, ... ... Petron. – / Depon. Nbf. honōror , ātus sum, ārī, Solin. 1, 123 ...
honōrus , a, um (honor), I) Ehre bringend, ansehnlich, ehrenvoll, Ov. u. Tac. – II) ansehnlich, edel, Stat. Theb. 5, 40.
... , ae, m., der Honoriade (= Sohn des Honorius), Claud. nupt. Honor. et Mar. 341. – B) Honōriānus , a, um, honorianisch, des Honorius, thermae, Cod. Theod. ... ... , 1, 50. – C) Honōrias , adis, f., honoriadisch, sorores, Töchter des ...
honōrāte , Adv. (honoratus), mit Ehren, auf ehrenvolle Weise, Vell. 2, 129, ... ... . Tac. hist. 4. 63 N. (wo Halm u. Heräus honoratā custodiā habuerant). – Compar., Iustin. 5, 4, 13. Val. ...
de-honōro , āvi, ātum, āre, entehren, mißachten, Oros. 2, 2. § 9 Z. u.a. Spät.
inhonōro , āre (inhonorus), entehren, verunehren, Eccl. (vgl. Rönsch Itala p. 194).
inhonōrē , Adv. (inhonorus), ehrlos, Cassiod. var. 6, 18, 3.
ex-honōro , āvī, ātum, āre, entehren, Eccl.
... Ehrengeschenk verliehen, Ehrenacker, Ov.: militia honoratior, Liv.: nusquam est senectus honoratior, Cic.: decretum honoratissimum, Liv.: locus honoratissimus, Vell.: te honoratā memoriā ... ... filii, Cic.: senes, Tac.: honoratiori parēre malle, Vell.: filios honoratissimos reliquit, Vell.: poet. ...
inhonōrus , a, um, I) nicht in Ehren ( ... ... hoc labore, Iul. Val. 1, 32 K.: neque (familiares) inhonoros sinens, Eutr. 10, 15 (Hartel liest inhonores). – II) häßlich anzusehen, facies, schlechtes ...
honōrātio , ōnis, f. (honoro), die Ehrenbezeigung, Ehre, Arnob. 7, 13. Mart. Cap. 1. § 7. Paul. ex Fest. 97, 8.
inhonōris , e = inhonorus no. I (w. s.), Eutr. 10, 15 H. Iul. Val. 1, 32 Mai (aber Kübler mit cod. T inhonorus).
honōriger , gera, gerum (honor u. gero), Ehre bringend, ehrenvoll, Tert. de virg. vel. 10.
honōrōsus , a, um (honor), höchst ehrenvoll, Isid. orig. 10, 118.
honorārius , a, um (honor), I) ehrenhalber geschehend, -gegeben, ... ... ), geschieht ehrenhalber, den Zuhörern zu Ehren, Cic. – subst., honōrārium, iī, n., das Ehrengeschenk, und nur in diesem Sinne = Honorar, ICt. u. Spät.: h. decurionatus, ...
prae-honōro , āvī, ātum, āre (προτ ... ... = vorziehen, quod melius est praehonorari, Hilar. in epist. ad Galat. 12 (Pitra Spic. Solesm. p. 55 a ): praehonorans veritatem, ibid. 21 (p. 59 b ).
honōrificē , Compar. honorificentius, Superl. honorificentissime, Adv. (honorificus), mit Ehren, ehrenvoll, h. ... ... . excipere, Suet.: nec liberalius nec honorificentius potuisse tractari, Cic.: alqm honorificentissime appellare, Cic.: alqm liberalissime atque honorificentissime tractare, Cic.
honōripeta , ae, m. (honor u. peto), einer, der nach (äußerlicher) Ehre strebt, Apul. de dogm. Plat. 2, 15.
honōrifico , āre (honorificus), ehren, Ehre erweisen, alqm, Eccl.
Buchempfehlung
Das 1900 entstandene Schauspiel zeichnet das Leben der drei Schwestern Olga, Mascha und Irina nach, die nach dem Tode des Vaters gemeinsam mit ihrem Bruder Andrej in der russischen Provinz leben. Natascha, die Frau Andrejs, drängt die Schwestern nach und nach aus dem eigenen Hause.
64 Seiten, 4.80 Euro