2. adiūtor , ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer ... ... ad res gerendas datus est, Liv.: publice ab Atheniensibus Evagorae adiutor datus, Nep.: huic (quaestori) Fulvium Postumium adiutorem submiserat, Caes.: in qua regione adiutore legatoque fratre ...
petītio , ōnis, f. (peto), das Langen ... ... das Gesuch, a) übh., p. indutiarum, Liv.: huic petitioni tuae negare (civitatem) non sustineo, Traian. in Plin. ep.: ...
affīnis (adfīnis), e, angrenzend, I) eig.: ... ... conductionis esset, Liv. – m. Dat., publicis an maritimis rebus, Plaut.: huic sceleri, huic facinori, Cic.: ei noxae, Liv.: corpus his vitiis affine, Lucr. – ...
pācātus , a, um, PAdi. (paco), im Zustande des ... ... .: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen, Cic. Phil. 7, 24: numini ...
... artibus a pueris deditos fuisse, Cic.: soli huic cognitioni adeo per totos dies deditus et intentus, ut etc., Suet.: ... ... litteris omnibus a pueritia deditus, Cic.: deditus litteris ac studio doctrinae, Cic.: huic ludicro, Liv.: luxuriae saevitiaeque, Suet.: religionibus, Cic., Caes. u ...
suppōno , posuī, positum, ere (sub u. pono), I ... ... generi partes, Cic.: exempla, Cic. – b) logisch unterordnen, huic generi Hermagoras partes quattuor supposuit, Cic. de inv. 1, 2. – ...
suppeto , īvī u. iī, ītum, ere (sub u ... ... , ut materies suppetat (nicht gebricht) scutariis, Plaut.: ut hodie ad litationem huic suppetat satis Iovi, Plaut.: vires non suppetunt, Vulg.: nisi conatus ac vires ...
sub-texo , texuī, textum, ere, I) unter ... ... 94, 1: mit folg. Acc. u. Infin., subtexit deinde fabulae huic legatos Aetolos in senatu inter cetera hoc quoque interrogatos esse, unde audissent etc., ...
1. ornatus , a, um, PAdi. (v. orno), ... ... adulescens ornatissimus, Cic. – b) ehrenvoll, Ehre machend, ehrend, atque huic arti finitima est dicendi facultas et gratior et ornatior, Cic.: locus ad dicendum ...
af-fingo (ad-fingo), finxī, fictum, ere, hinzubilden, ... ... , aliquid, Cic.: qui nihil opinione affingat assumatque ad aegritudinem, Cic.: quia huic generi malorum non affingitur illa opinio, jener Wahn nicht anhaftet, Cic. ...
re-fundo , fūdī, fūsum, ere, I) zurückgießen, - ... ... spoliatis bona, ibid. 40, 4: quod accepit, ICt.: impensas invicem, ICt.: huic dabis loricam unam, quam refundat, cocum, quem refundat, Val. imp. ...
re-pūgno , āvī, ātum, āre, dagegenstreiten, sich widersetzen, ... ... , -stehen, contra veritatem, Cic.: fortunae, Cic.: amori, Ov.: cum huic (cupiditati) obsecutus sis, illi est repugnandum, Cic.: his omnibus rebus unum ...
ob-tendo , tendī, tentum, ere, I) vor etwas ... ... sich vor etw. hinziehen, Britannia Germaniae obtenditur, Tac.: huic (Libano) par interveniente valle mons adversus Antilibanus obtenditur, Plin. – B) ...
dif-fīdo , fīsus sum, ere (dis u. fido), ... ... ), Caes. u. Curt.: virtuti militum, Sall.: viribus suis, Liv.: huic sententiae, Cic.: unpers., cur M. Valerio non diffideretur, Liv. – ...
īnfēsto , āvī, ātum, āre (infestus), anfeinden, angreifen, ... ... virtutem intellego animosam et excelsam, quam incitat quicquid infestat, Sen. rhet.: huic (dem Übel), a quo saepe infestantur, occurrunt, Sen.: vanā superstitione ...
sub-rēpo (surrēpo), rēpsī, rēptum, ere, I) hinunterkriechen ... ... .: somnus in oculos subrepit, Ov.: et nova desuetis subrepens vita medullis, Lucan.: huic oblivionem cibi subrepere, er vergesse das Essen, Plin.: pectora subrepit terror, ...
quō-modo , Adv., auf welche Weise (Art), wie, ... ... Tac. ann. 14, 54), et quomodo hoc est consequens illi, sic illud huic, Cic.: sed ita fecistis, quomodo pauci nobiles in hac civitate consules facti ...
vīcīnia , ae, f. (vicinus), die Nachbarschaft, I) eig. u. meton.: 1) eig.: urbis ... ... mit etw., Ähnlichkeit, est quaedam virtutum vitiorumque vicinia, Quint.: est huic tropo quaedam cum synecdoche vicinia, Quint.
as-soleo (ad-soleo), ēre, bei etw. ... ... Liv.: m. Infin., quae assolent quaeque oportet signa esse ad salutem, omnia huic esse video, Ter.: cum multa assoleat veritas praebere vestigia sui, Liv. 40 ...
1. patella , ae, f. (Demin. v. patera), ... ... Brüder, gleiche Kappen, Hieron. epist. 127, 9; u. so accessit huic patellae dignum operculum, Hieron. epist. 7, 5. – b) meton., ...
Buchempfehlung
»Was soll ich von deinen augen/ und den weissen brüsten sagen?/ Jene sind der Venus führer/ diese sind ihr sieges-wagen.«
224 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro