1. indāgo , āvī, ātum, āre (ind[u] ... ... .: aliena, Apul.: convenit iudici futuro de pluribus indagare, Donat.: tu quidquid indagaris de re publica facito ut sciam, Cic.: m. folg. indir. Fragesatz, acutissime tota provincia, quid cuique esset necesse, indagare et odorari solebat, Cic.: Depon. ...
... Umzingelung, Umstellung des Waldes, saltus indagine cingere, Verg.: latos indagine cingere agros, Ov.: colles indagine claudere, Tibull.: campum velut indagine insidiis circumdare, Hirt. b ... ... , Flor.: ad Equitii vertuntur indaginem (Hinterhalt), Amm.: velut indagine (wie bei einer Treibjagd) ...
indāgēs , is, f. (1. indago), das Aufspüren, Aufsuchen, Erforschen, Eccl.
indāgus , a, um (indago), aufspürend, Placid. gloss. V, 26, 10.
indāgor , ārī, s. 1. indāgo no. I u. II.
indalbo , s. in-albo.
... ;ινδάρειος), pindarëisch, des Pindar, Mart. Cap. 2. § 119. – ... ... 953;νδαρικός), pindarisch, des Pindar, Hor., Ov. u.a. – ...
Charinda , ae, m. (Χαρίνδας), Fluß in Hyrkanien an der Grenze von Medien, Amm. 23, 6, 40.
indamnus , indampnus , s. indemnis.
indaudio , s. in-audio.
indāgātor , ōris, m. (indago), der Aufsucher, Aufspürer, ... ... ., Boëth. art. geom. p. 410, 2 Fr.: veteres geometricae artis indagatores subtilissimi, ibid. p. 425, 26 Fr.: aeneus gnomon indagator umbrae, Vitr. 1, 6, 6.
indāgātio , ōnis, f. (1. indago), das Aufspüren, Aufsuchen, Erforschen, initiorum, ... ... 8: Plur., die Forschungen, Untersuchungen, indagationes vocis scandentis, Vitr. 5, 3, 8: hae indagationes mathematicae, Vitr. 5, 5, 1.
indāgātus , Abl. ū, m. (1. indago), die Umzingelung, Apul. met. 7, 7.
Pindarēus , - daricus , s. Pindarus.
indāgātrīx , trīcis, f. (Femin. zu indagator), die Aufspürerin = Erforscherin, philosophia, ind. virtutis, Cic. Tusc. 5, 5 (vgl. Apul. de mund. praef. in. Prisc. 8, 4): avaritia, latentium ind. ...
indāgābilis , e (indagare), forschend, untersuchend, ratio, Gromat. vet. 394, 5. Cassiod. in psalm. 145, 1.
in-albo (archaist. indalbo), āre, I) tr. hell machen, Apul. met. ... ... – II) intr. hell sein, tagen, ut primum tenebris abiectis indalbabat, Enn. ann. 212* (aber nach Bergk unecht u. nach ...
indemnis , e (damnum), schadlos, verlustlos, ... ... ICt. u. Augustin. serm. 28, 2 Mai. – Nbf. indamnus, Gloss. II, 583, 20. Nbf. indampnus, Gloss. III, 451, 37; 483, 42. Vgl. Funk in ...
vieo , ētum, ēre (altind. vyáyuti, windet, wickelt, adh. windan, winden), binden, flechten, corollam, Enn. fr. var. 45: quod ex viminibus vietur, Varro LL. 5, 140: vimina, unde viendo quid facias, ...
findo , fidī, fissum, ere ( altindisch bhindánt- = findens), spalten = nach seinem natürlichen Gefüge in zwei Teile trennen (während scindere = gewaltsam zerteilen), I) im allg.: a) tr.: lignum, Verg.: corticem, Ov.: infantes ...
Buchempfehlung
Anselm vertritt die Satisfaktionslehre, nach der der Tod Jesu ein nötiges Opfer war, um Gottes Ehrverletzung durch den Sündenfall des Menschen zu sühnen. Nur Gott selbst war groß genug, das Opfer den menschlichen Sündenfall überwiegen zu lassen, daher musste Gott Mensch werden und sündenlos sterben.
86 Seiten, 5.80 Euro